Telescopen

Geschiedenis

Gedurende eeuwen was het oog het enige hulpmiddel bij astronomische waarnemingen, tot Galilei, in 1609, voor het eerst de pas uitgevonden telescoop naar de hemel richtte. Hiermee opende hij een nieuw tijdperk in de geschiedenis van de astronomie. Het kijkertje van Galilei was echter slechts een heel eenvoudig instrument. Mettertijd hebben zich hieruit verschillende meer verfijnde types telescopen ontwikkeld, terwijl ook de kwaliteit van de lenzen stelselmatig verbeterde.

Korte omschrijving van enkele types telescopen

Spiegeltelescopen of reflectors

Een spiegeltelescoop bevat een hol gebogen spiegel en een vangspiegel.

De Newtontelescoop is het klassieke model bij de spiegeltelescopen. Hij heeft een hol gebogen hoofdspiegel met een onder 45° geplaatste vangspiegel die het licht afbuigt naar een opzij van de telescoopbuis geplaatste opening waarin een oculair geplaatst wordt.
Het oculair is een lens of een combinatie van lenzen waarmee het brandpunt wordt vergroot. In functie van de brandpunten van de gebruikte oculairs wordt de vergroting bepaald.

Vergroting = brandpuntsafstand telescoop/brandpuntsafstand oculair

Als we spreken over een Dobsontelescoop wordt hiermee een Newton bedoeld die sterk vereenvoudigd is uitgevoerd, naar analogie met de ontwerper van dit type.

Lenzentelescoop of refractor

De lenzentelescoop of refractor bevat aan de voorzijde (objectief) een bolle lens die de lichtstralen samenbundelt (convergeert) naar een brandpunt. Ter hoogte van het brandpunt wordt het oculair geplaatst.

Katadioptrische telescoop

Bij de katadioptrische telescoop wordt een combinatie gebruikt van lenzen en spiegels.