Verslag van de astronomische rondreis naar Namibië

Van 21 oktober tot 6 november lieten 18 astroreizigers de Belgische herfst achter zich en genoten onder een stralende Namibische zon van majestueuze landschappen, Afrikaanse levensvreugde en veel wilde beesten (groot én klein). Uiteraard werden de astronomische aspecten niet vergeten: de reis startte met enkele dagen verblijf op de Hakos ranch waar werd waargenomen met de aldaar opgestelde Urania-telescoop. We bezochten het HESS gamma-observatorium en beklommen de Gamsberg, top-locatie voor nieuwe toekomstige reuzentelescopen. We begaven ons zelfs even in outer-space voor de groepsfoto bovenop de Hoba-meteoriet!
Een reisverslag vind je op deze website...

Het was alweer van 2005 geleden dat we nog eens een bezoek brachten aan "onze" sterrenwacht op het zuidelijk halfrond, de Hakos ranch in Namibië. Maar op 21 oktober 2011 brachten 18 astroreizigers daar verandering in...

Na een probleemloze reis via Londen en Johannesburg landen we keurig op tijd op de internationale luchthaven van Windhoek. Tijdens de vlucht van Johannesburg naar Windhoek kunnen de passagiers aan het raampje al genieten van het woestijnlandschap van de Kalahari.

Alvorens we richting Hakos rijden, maken we een ommetje langs downtown Windhoek, voor een blits-bezoekje aan de meteorietfontein. Hier staan 31 brokstukken van de Gideon-meteoriet zomaar te pronken midden in de stad.

Tussen Windhoek en Hakos liggen 135 km van dit soort weg.

Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat we een keertje een platte band hebben....

Maar dat is niet zo erg want we maken van de gelegenheid gebruik om onze eerste springbokjes te spotten.

En zo komen we na een lange reis veilig en wel aan op de Hakos ranch...

... nog ruim op tijd om te genieten van onze eerste Afrikaanse "sundowner".

En dat is er meteen al een hele mooie...

Onze eerste dag op Hakos vliegen we er meteen stevig in: we rijden de Gamsberg op, met zijn 2347 meter de derde hoogste berg van Namibië.

"We" dat zijn eigenlijk Walter en Friedhelm van Hakos, die het toch wel avontuurlijke parcours probleemloos afleggen - ze hebben dat duidelijk nog al gedaan. De passagiers - wij dus - zijn onder de indruk van hun rijvaardigheden...

Bovenop de Gamsberg bouwde het IAS - de Internationale Amateur-Sternwarte - een observatorium met een 70 cm telescoop. Een hele onderneming, als je weet dat al dit materiaal langs dezelfde weg naar boven kwam als wij.

Tijdens onze picnick-lunch op de rand van deze tafelberg genieten we van het prachtige panorama.

Tijd om terug af te dalen. Is het steil of is het steil? Het is steil... Sommigen onder ons vinden dit dan ook het ideale moment om de benen te strekken en de afdaling te voet aan te vatten.

Maar we geraken veilig en wel beneden. Op terugweg hebben we nog wel een lekke band. De passagiers - wij dus - zijn niet alleen onder de indruk van de rijvaardigheden van Walter en Friedhelm, maar ook van hun banden-wisselen-vaardigheid. Ze hebben dat duidelijk nog al gedaan...

Die avond genieten we van de onovertroffen Namibische sterrenhemel. Benieuwd naar wat je daar zoal kan observeren? Neem dan een kijkje op de website van het IAS, waar je een aantal waarnemingsresultaten kan bewonderen, gemaakt op Hakos.
De volgende ochtend doen we het rustig aan en maken we uitgebreid kennis met de hele astronomische infrastructuur van Hakos.

Als je in Afrika bent, wil je natuurlijk ook wel beesten zien, liefst grote beesten.... en op het Hakos domein zitten grote beesten: zebra's kudu's, spiesbokken, bavianen, ze lopen allemaal vrolijk rond ergens op het 15000 ha grote terrein. Maar in onze groep loopt Freddy rond. Hij jaagt onvermoeibaar op kleine beesten en slaagt erin om iedereen te enthousiasmeren voor hagedissen, sprinkhanen, gekko's en schorpioenen....

Later die dag brengen we een bezoek aan H.E.S.S. Het "High Energy Stereoscopic System" observatorium is één van de meest befaamde gamma-straling observatoria ter wereld.

Deze telescopen mogen dan een beetje op kermis-attracties lijken (voor de talrijke bavianen hier zijn ze dat misschien ook wel), het zijn technologische hoogstandjes die op wetenschappelijk vlak al verbazingwekkende resultaten opleverden.

De totale spiegeloppervlakte is 108 m² per telescoop. Om kost-efficientie redenen bestaat een telescoop uit 382 individuele spiegels van elk 60 cm. diameter. Dat levert leuke foto's op, het lijkt wel een spiegelpaleis. Dus toch een beetje een kermisattractie?

De volgende morgen nemen we afscheid van Walter, Friedhelm en Waltraud en starten onze rondreis door Namibië. Niet voordat we een groepsfoto genomen hebben natuurlijk.

Deze truck zal ons dwars door Namibië voeren.

En deze man zal ervoor zorgen dat dat zonder ongelukken gebeurt: onze gids/chauffeur Johnny (die zich afvraagt wat wij toch allemaal meesleuren op reis...).

Onze volgende bestemming is de omgeving van Sossusvlei, meteen één van de toeristische hoogtepunten van Namibië. Onderweg strekken we even de benen bij een indrukwekkend nest van de sociable weaver, de Republikeinwever in het Nederlands (Philetairus Socius in het Latijn). Deze vogels leven met soms meer dan 100 soortgenoten in één groot "appartementsgebouw", dat zo zwaar kan worden dat het een boom doet omvallen.

We lunchen in Solitaire, waar zich het enige benzinestation bevindt tussen Walvisbaai en het duingebied van Sossusvlei.

Op weg naar het Namib Naukluft National Park.

The making of the picture....

En dan duikt in de verte een eigenaardige structuur in het landschap op.

Het is "Le Mirage Desert Lodge".

In deze "middeleeuwse burcht" temidden van een adembenemend woestijnlandschap zullen we 2 nachten verblijven.

We genieten van alweer een prachtige zonsondergang.

De volgende dag zijn we voor dag en dauw uit de veren: bij zonsopkomst opent immers de poort van het Namib Naukluft National park en wij staan als eersten in de rij om de rode duinen in de vroege ochtendzon te bewonderen.

Deze duinen behoren tot de hoogste ter wereld: ze kunnen tot meer dan 300 meter hoog reiken. Het zal deze struisvogels een zorg wezen... hier hebben ze heel veel zand om hun kop in te steken.

Het laatste stukje naar Dead Vlei en Sossusvlei moeten we per 4x4 jeep afleggen.

We maken een wandeling naar de Dead Vlei.

De acaciabomen in de Dead Vlei stierven zo'n 800 jaar geleden, toen een duin de loop van de rivier dwarste en zo de watervoorziening van de bomen afsneed. Door het kurkdroge klimaat dat hier heerst, rotten de dode bomen niet weg maar blijven zwartgeblakerd staan.

Na de Dead Vlei gaat het naar Sossusvlei. Daar wachten ons 2 verrassingen. De eerste is een uitgebreide brunch onder een grote acaciaboom...

De tweede verrassing is Sossusvlei zelf. Daar staat nl. water in. Dat is sowieso al uitzonderlijk, maar het is nog veel uitzonderlijker dat dit op het einde van het droog seizoen gebeurt. De voorbije regenseizoenen in Namibië waren bijzonder nat, en dat merken we o.a. hier in Sossusvlei.

Alvorens we terugkeren naar onze lodge, wandelen we nog door de Sesriem Canyon.

Ook de 2de ochtend in Le Mirage Desert Lodge zijn we bijzonder vroeg uit de veren, want we maken een ballonvaart om de zonsopkomst vanuit de lucht te bewonderen. Een paar wolken zorgen ervoor dat we het moment suprême missen, maar dat kan de pret niet drukken want de wolken zorgen voor een heel fotogenieke lucht.

Zwevend boven de Namib-woestijn, met zicht op de duinen van het Sossusvlei gebied, het is een onvergetelijke ervaring!

De landing van beide ballons verloopt feilloos.

Na de landing is het nog niet gedaan met genieten... er wacht ons een fantastisch outdoor-desert-breakfast...

... met vonkelwijn....

Smaakt het? Het smaakt!

Na de onvergetelijke ballonvaart - annex ontbijt - hebben we nog een lange rit voor de boeg. We moeten zo'n 400 km noordwaarts rijden naar Swakopmund. Tijdens die rit kruisen we de Steenbokskeerkring.

Onderweg passeren we ook nog langs de Welwitschia plains. De Welwitschia mirabilis is een uiterst merkwaardige plant die enkel in Angola en Namibië voorkomt. Deze voorhistorische plant heeft slechts 2 bladeren, die echter steeds blijven aangroeien. De planten groeien bijzonder langzaam, maar worden heel oud. Het exemplaar dat we hier bewonderen, staat hier al minstens enkele honderden jaren.

Uitslapen staat deze reis niet op het programma. De volgende ochtend zijn we vroeg uit te veren, deze keer trekken we niet de woestijn in maar het water op. Voor een Dolphin Cruise vanuit Walvisbaai. Typisch voor de hele Namibische kust, langs de Namib woestijn en de Skeleton Coast, is de ochtendlijke mist, veroorzaakt door de koude Benguela stroom. Deze mist brengt vocht tot in de kurkdroge woestijn en maakt op die manier leven in de woestijn mogelijk. Vanochtend echter genieten we van een schitterende wolkenloze hemel!

We worden achtervolgd...

Daar is het natuurlijk om te doen...

We ontmoeten een familie dolfijnen.

En uiteraard varen we voorbij de kolonie pelsrobben die hier heer en meester is.

Tijdens de terugvaart naar Walvisbaai genieten we van de lokale specialiteiten.

De volgende dag verlaten we Swakopmund en rijden noordwaarts, langs de Skeleton Coast, naar Cape Cross. Onderweg passeren we een scheepswrak. In totaal liggen er meer dan 1000 vergane schepen langs deze kustlijn.

Bij Cape Cross observeren we de - sterk uitgedunde - pelsrobbenkolonie.

Het heet hier niet voor niets "the skeleton coast".

In de Cape Cross Lodge genieten we van alweer een prachtige zonsondergang. Deze keer zien we de zon zakken in de zee... euh... oceaan.

De volgende dag verlaten we de kust en rijden het binnenland in, voor een lange rit naar Twijfelfontein. Onderweg spot Johnny een kameleon. Hoe hij erin slaagt het toch niet zo grote beestje op te merken terwijl hij ook nog alle putten in de weg in de gaten moet houden, begrijpen wij niet zo goed. Alleszins is Freddy in de wolken met deze vangst!

Nooit ofte nimmer voor de rest van zijn dagen zal deze kameleon nog zo'n populair fotomodel zijn! (Tenzij er een Freddy-kloon passeert door zijn territorium) Het beestje poseert gewillig (?) op een geïmproviseerde pied-de-stal.

Op de route naar Twijfelfontein maken we een stop bij de Brandberg, Namibië's hoogste berg, om in de zinderende middagzon een wandeling te maken naar Namibië's bekendste dame...

...The White Lady of the Brandberg. Die bij nader inzien allicht helemaal geen Lady was.... maar eerder een Lord.... of een sjamaan.

In de vroege ochtendzon bezoeken we de rotsgravures van Twijfelfontein, Namibië's eerste werelderfgoed-site.

We zetten onze tocht verder in noordelijke richting. Onze eindbestemming vandaag is Ruacana, vlak bij de grens met Angola. We reizen dwars door Damaraland, en houden een stop om in Xhorixas een versteend woud te bezoeken.

De weg naar Ruacana is behoorlijk lang. De kans dat we een bocht missen is echter klein... En van file hebben we ook niet echt last.

In de buurt van Ruacana bezoeken we een Himba dorp. Zoals dat gebruikelijk is als je op visite gaat, nemen we enkele presentjes mee. De Urania-chief overhandigt onze geschenken aan de Himba-chief.

De Himba houden vast aan hun traditionele levenswijze. Hun meest opvallende kenmerk is dat de vrouwen zich van kop tot teen insmeren met een mengsel van rood oker-poeder en ranzig vet.

De eigenlijke reden dat we helemaal tot Ruacana reisden, zijn de Ruacana Falls, de indrukwekkendste watervallen van Namibië. Een indrukwekkend zicht was het inderdaad: zo'n gigantische rivierbedding die nagenoeg compleet droog staat.... niet omwille van droogte, want in Namibië genieten ze al enkele jaren van de natste regenseizoenen sinds vele jaren... De oorzaak moet allicht gezocht worden bij de stuwdam van de nabijgelegen waterkrachtcentrale.

Bij gebrek aan waterval doen we wat sightseeing in de buurt. De overkant van de rivier is Angolees grondgebied. Deze grensovergang wordt zorgvuldig bewaakt door krokodillen.

Vanuit Ruacana gaat het richting Etosha National Park. We rijden door Ovambo-land, het vruchtbaarste en dichtbevolkste gedeelte van Namibië. Onderweg passeren we enkele joekels van Baobabs.

Het Etosha National Park, één van Afrika's beroemdste wildparken, is met z'n 20000 km² zo groot als 2/3 van België.

Eén van de 2500 giraffen die in Etosha rondlopen.
De drinkhouding van een giraf lijkt niet zo comfortabel. Ook het aannemen van deze houding lijkt ons niet echt gemakkelijk....

Tijdens onze namiddag game-drive botsen we (bijna letterlijk) op een grote kudde olifanten. Die zorgen voor een onvergetelijk schouwspel. We zien niet enkel olifanten, ook talrijke giraffen, zwartsnuit-impala's en zebra's laten zich bewonderen. Maar van deze game-drive zijn het toch de olifant-scènes die ons het meest bijblijven!
Omdat we er maar niet genoeg van krijgen, nog eentje...

Tijdens de tweede dag in Etosha belooft Johnny dat we zullen "jagen" op katachtigen. En 's morgens is het al prijs: we spotten 2 jachtluipaarden.

We hebben een "close encounter" met een eenzame olifantenstier.

Burps... teveel amarulla gedronken?? Neen, gewoon 2 giraffen en 2 kudu's.

Tijdens de namiddag-safari zijn ook de leeuwen op post!

En als kers op de taart liggen er op de terugweg naar onze lodge in Camp Namutoni 4 jonge "hangleeuwen" precies op ons te wachten...

We verlaten Etosha via de Von Lindenquist gate en rijden via Tsumeb naar Grootfontein. Hier bewonderen we de Hoba meteoriet. Dit 66 ton zware stuk oud ijzer is de grootste en zwaarste gekende meteoriet op aarde.

Natuurlijk mag hier een groepsfoto mét vlag niet ontbreken. Met recht en rede kunnen deze 18 astroreizigers nu op hun cv schrijven dat ze zich op een buitenaards object bevonden!

Het einde van onze reis komt stilaan in zicht. We relaxen nog een volledige dag in het Erindi Private Game reserve, waar we logeren in de prachtige Old Traders lodge.

  Ook in Erindi ondernemen we nog enkele game-drives, waarbij we o.a. witte neushoorns tegenkomen.

Hoezo, leeuwen gevaarlijke beesten?

Wat is daar allemaal te zien??

Ha, drankjes en hapjes voor een sundowner!

Voor de laatste maal deze reis genieten we van een echte Afrikaanse zonsondergang.

Na veel amarulla ziet men de dingen soms anders...

Genoten tijdens deze reis van amarulla, olifanten, rode zandduinen, korte of lange dutjes in de truck, meteorieten, schorpioenen, rotstekeningen, leeuwen, sundowners, gamma-telescopen, gekko's, rock shandies, pelsrobben, één kameleon, heel veel sterren 's nachts, kudu's, spiesbokken, gebraden kudu's, gebraden spiesbokken, early wake-up calls, struisvogels, springbokkies en zoveel meer....:
(v.l.n.r.) Patrick, Aadje, Jennifer, Paula, Willem, Petra, Marc, Hilde, Walter, Werner, Robert, Whinney, Ivan, Mieke, Otto, Johan, Inneke, Freddy.