Verslag van de eclipsreis naar de Faroer
Suspens op de Faroereilanden!
We zijn terug in het land na een meer dan geslaagde eclipsreis naar de Faroereilanden. Niet alleen werden we aangenaam verrast door de natuurpracht op deze afgelegen eilandengroep, tegen alle verwachtingen in kregen we de totaal verduisterde zon te zien op 20 maart. En heel België heeft het gehoord :-)
Het reisverslag lees je hieronder.
Zaterdag 14 maart 2015 - Het vertrek
In tegenstelling tot de meeste astroreizen start deze reis niet op de luchthaven van Zaventem, maar op de parking van de Sterrenwacht zelf.
We gaan naar de Faroer eilanden..... met de bus.....
De Faroer eilanden zegt u? Nooit van gehoord?? Dat is niet zo verwonderlijk. Deze kleine archipel (18 eilanden, waarvan 17 bewoond, met een totale oppervlakte van 1400 km² - dat is ongeveer de helft van de provincie Antwerpen....) ligt ver weg in de noordelijke Atlantische Oceaan, ongeveer halfweg tussen Schotland en IJsland.
Op de Sterrenwacht zelf is het een drukte van jewelste.... in de astroshop staan de mensen aan te schuiven voor eclipsbrilletjes. Want binnen 6 dagen is het zover, dan zal er een zonsverduistering plaatsvinden, de grootste sinds de totale eclips van 1999. In Hove zal de maan zo'n 83% van het zonne-oppervlak bedekken en daardoor de zon reduceren tot een "smiley".
Maar op de Faroer eilanden, daar is de eclips 100%. En dat is natuurlijk de reden dat we daarheen reizen!
Waarom we per bus vertrekken, en niet per vliegtuig, is een verhaal op zich. Je leest het in de "Prequel" van dit reisverslag....
De eerste etappe van de reis brengt ons naar de haven van IJmuiden, waar we inschepen op de Princess Seaways. We zijn niet de enigen die aanmonsteren voor de vaart naar de Faroer.... Zowaar een cohort echte Vikingen gaat mee aan boord. Met een kleine 500 eclipsjagers aan boord kiezen we het ruime sop.... En de eclipsjagers aan boord zijn niet van de minsten: de éminance grise van de eclipschasers, NASA's Mr. Eclips Fred Espenak in hoogst eigen persoon, reist met ons mee naar de Faroer!
Zondag 15 maart 2015 - Newcastle
Na een rustige overtocht arriveren we in Newcastle.
Daar hebben we voldoende tijd voor een excursie naar Hadrian's Wall ofte De Muur van Hadrianus. Deze 117 km lange muur werd gebouwd in de 2de eeuw na Christus in opdracht van de Romeinse keizer Hadrianus. Het doel van de muur was het beschermen van de Romeinse noordgrens tegen binnenvallende Picten (de huidige Schotten), door de Romeinen de "barbaren" genoemd.
Het Housestead Roman Fort is een van de best bewaarde overblijfselen en zeker het bezoeken waard.
's Avonds gaan we opnieuw aan boord voor de grote oversteek naar de Faroer! Met ons schepen nog zo'n 500 eclipstoeristen in, zodat we met een 1000-tal passagiers de oceaan opgaan.
Maandag 16 maart 2015 - Op zee
De weergoden zijn ons alvast goed gezind - de oceaan is kalm en in de ochtendzon schijnt uitbundig. We genieten van het relaxe leven aan boord. We lezen, kuieren over het dek, drinken een pintje in één van de bars aan boord, het leven van deze oceaanvaarders is zo slecht nog niet...
Er wordt zelfs extra entertainment voorzien: in de loop van de dag wordt er plots omgeroepen dat de Faroerse politie absoluut nood heeft aan de paspoortnummers van alle passagiers aan boord. En laat dat nu toch niet op de passagierslijsten staan zeker.... Iedereen wordt daarom vriendelijk verzocht zich met zijn/haar paspoort/identiteitskaart tot bij de balie te begeven. Daar zijn enkele crewleden opgetrommeld, met uitgeprinte passagierslijsten, om het juiste nummer bij de juiste persoon te noteren (manueel....). Dit veroorzaakt een lange wachtrij... maar aangezien we toch niets urgenter te doen hebben, ondergaan we deze administratieve aangelegenheid zonder morren.
Dinsdag 17 maart 2015 - Kennismaking met de Faroer
Land in zicht! Het is nog donker als de Faroer uit de mist opdoemen. De vroege vogels zijn getuige van het aan boord komen van de zeeloods. Hij gidst het schip veilig tot aan de containerkade in de Kjollarfjordur, onze thuisbasis voor de komende dagen.
Het ontschepen gaat niet zo snel als we verhoopt hadden.... De Faroerse politie moet ons toelating geven om aan land te gaan. Nadat we al zo'n anderhalf uur aangemeerd liggen, wordt omgeroepen dat de politie.... vertrokken is in Torshavn en op weg is naar de boot. Welkom op de Faroer, waar het woord "stress" nog moet uitgevonden worden. En wij wachten geduldig....
Nadat de "clearance" geregeld is, mogen we eindelijk van boord. Omdat het belangrijk is om ten allen tijde te weten wie wel en wie niet aan boord is (safety first!) moeten we uitchecken bij het verlaten van de boot - en inchecken bij het betreden van de boot. Maar op een wachtrijtje meer of minder kijken we allang niet meer.
Uiteindelijk zetten we dan toch voet aan wal op de Faroer. Ook de Vikings, die hier het jaarlijkse Viking-festival (dit jaar speciaal in het teken van de eclips!) komen bijwonen, gaan van boord. Zoek het anachronisme op onderstaande foto :-)
Chauffeur Frank kan eindelijk terug achter het stuur van zijn geliefde bus plaats nemen.
We maken kennis met Per, onze Faroerse gids die ons de komende twee dagen heel veel zal leren over zijn geliefde eilanden.
Onze eerste halte is in het dorpje Kvivik. Het is één van de oudste bewoonde plaatsen van de Faroer. Getuige hiervan zijn de overblijfselen van een Viking nederzetting.
We rijden naar het eiland Vagar, via de "subsea tunnel". Deze 5 kilometer lange tunnel verbindt sinds 2002 de eilanden Streymoy en Vagar. Het midden van de tunnel bevindt zich maar liefst 40 meter onder de bodem van de Atlantische Oceaan! Dankzij deze tunnel werd de reistijd tussen de internationale luchthaven - die zich op Vagar bevindt - en de hoofdstad Torshavn - gelegen op Streymoy verkort van zo'n halve dag tot iets meer dan één uur.
We genieten van een lekkere lunch in hotel Vagar, vlakbij de luchthaven.
We zetten onze verkenning verder en rijden naar het dorpje Gásadalur.
Deze kleine nederzetting ligt helemaal aan het einde van de weg en was tot 2004 enkel bereikbaar via een wandelpad over een steile berg. In dat jaar werd het dorp door een tunnel met de buitenwereld verbonden. De postbode, die driemaal per week de zware wandeltocht naar Gásadalur moest maken, mocht als eerste van de tunnel gebruikmaken toen die gereed was.
De berg waarover de postbode - en alle anderen die naar Gásadalur wilden - moest klimmen (en afdalen)....
We bewonderen de mooie waterval die aan de voet van Gásadalur ligt. In de zomer krioelt het hier van de papegaaiduikers, maar daarvoor zijn we dus enkele maanden te vroeg....
De Faroer heeft een eigen paardenras, met hun ruige vacht helemaal aangepast aan het gure klimaat. Ze lijken goed op de IJslandse paarden, en net zoals de IJslanders kennen ook de Faroerse paarden de tölt. In de jaren '60 was dit unieke paardenras (technisch gesproken zijn het eigenlijk pony's - met een hoogte van max. 1,25 m. maar omwille van hun kracht worden ze "paard" genoemd) bijna uitgestorven. Ondertussen heeft men de populatie terug kunnen opdrijven tot een 70-tal exemplaren. Daarmee is dit één van de zeldzaamste paardenrassen ter wereld!
Terug door de tunnel wandelen we naar het dorpje Bøur. Dubbel zo groot als Gásadalur: 70 inwoners (Gásadalur heeft er ongeveer 30....). Vanuit het dorpje hebben we een mooi uitzicht op de twee rotsen Drangarnir (Drangur betekent "rots" in het Faroers).
We rijden terug de tunnel onder de Atlantische Oceaan door naar "ons" eiland Streymoy en sluiten deze eerste dag Faroer af met een mooie rit door de bergen naar een plek waar we een fraai uitzicht hebben op de hoofdstad Torshavn. Vanaf de bergflank hebben we ook een schitterend uitzicht op de Kjollafjord waar onze boot aangemeerd ligt.
Net voor we aan tafel willen gaan voor het avondmaal wordt er omgeroepen dat er .... poollicht te zien is! Iedereen stormt het dek op en jawel. Alhoewel het zo goed als volledig bewolkt is, is er daar waar de bewolking slechts dun is, een duidelijke groene schijn te zien.... Wilfried slaagt er zelfs in het te fotograferen.
Akkoord, het is niet spectaculair.... maar poollicht door de wolken heen..... Mocht het helder geweest zijn, het zou fenomenaal geweest zijn... En dat het weldegelijk fenomenaal was, vernemen we de volgende ochtend van collega's Uranianen die op gecombineerde poollicht/eclipsreis zijn in Lapland. Daar was het wel helder en wat zij te zien kregen, tart elke verbeelding.... Didier Vanhellemont, die toch al een behoorlijk poollicht-palmares heeft, liet ons weten dat het alles overtrof wat hij ooit gezien had.... Oordeel zelf!
Woensdag 18 maart 2015 - Verkenning van de Faroer
We rijden naar het dorpje Saksun, gelegen in het noordwesten van het eiland Streymoy, op het einde van de langste vallei van de Faroer. De 11 km lange weg ernaartoe is niet echt gemaakt voor grote touringcars, maar chauffeur Frank loodst zijn bus koelbloedig over het smalle parcours.
Oorspronkelijk lag dit dorpje aan een fjord, maar een hevige storm inclusief tsunami deed de ingang van de fjord verzanden, waardoor een meer gevormd werd en Saksun afgesloten werd van de zee en aldus zijn haven verloor.
In Saksun bezoeken we Duvugardur, een boerderij die dateert uit de 16de eeuw maar nog steeds in gebruik is. Een deel ervan is ingericht als museum en geeft ons een beeld van hoe men hier leefde.
Van Saksun gaat het naar Tjørnuvík, het noordelijkste dorpje van het eiland Streymor. Onderweg ernaartoe passeren we de hoogste waterval van de Faroer.
Ook de weg naar Tjørnuvík is niet echt ontworpen voor autobussen...
Tjørnuvík heeft weliswaar slechts 61 inwoners, maar heeft wel een strand.... Voor Thierry is dat onweerstaanbaar..... Hij is hiermee niet aan zijn proefstuk toe, in IJsland heeft hij ondertussen ook al een reputatie als ijsbeer....
Tjørnuvík, zoals de meeste dorpjes op de Faroer, telt beslist meer schapen dan mensen.
We rijden naar Gjógv op het eiland Eysturoy. Daar zullen we de lunch gebruiken. De eilanden Streymoy en Eysturoy zijn verbonden door een brug. Die oogt niet zo spectaculair, maar het is wel een brug over de Atlantische Oceaan!
Om Gjógv te bereiken, moeten we een bergpas over waarbij we de hoogste top van de hele archipel passeren. Die is welbepaald 882 meter hoog en nog met sneeuw bedekt.
Na de middag breekt zowaar de zon door.
In Gjógv staat een monumentje ter nagedachtenis van diegenen die hun leven op zee lieten. Hier is het een tafereel van een moeder, die met haar beide kinderen over de zee uitkijkt. Bijna in elk dorp zijn er dergelijke monumenten te vinden. De zee speelt een hoofdrol in het leven van de Faroers. Ook nu nog sterven elk jaar tientallen vissers die door storm of noodweer verrast worden....
Tenslotte houden we nog een stop aan de Rocking Stones in de buurt van het dorpje Oyndarfjørður. Een uiterst merkwaardig natuurverschijnsel: twee kolossale rotsblokken in zee die lichtjes heen en weer wiegen. Getuige daarvan is de ketting die je lichtjes ziet bewegen...
Donderdag 19 maart 2015 - Torshavn
Een bezoek aan de hoofdstad Torshavn mag uiteraard niet ontbreken. We starten onze verkenning aan het oude fort, dat in de 16de eeuw opgetrokken werd om de bewoners (Torshavn telde toen zo'n 100 inwoners...) te behoeden voor piraten.
We wandelen langs de haven en houden ook halt op de kop van het Tinganes schiereiland, waar de oorspronkelijke "Løgting" ofte het parlement gevestigd was. De Faroers gaan er prat op dat hun Løgting ouder is dan de IJslandse Althing, die uit het jaar 930 stamt. De Faroerse Løgting zou al uit de 9de eeuw dateren, alhoewel geschreven bronnen hierover ontbreken.
Wat er ook van zij, op de Faroer wordt de eigen geschiedenis er duidelijk al met de paplepel ingegeven!
Torshavn is al helemaal in de ban van de eclips!
Na de lunch rijden we naar Kirkjubøur, dat een belangrijke rol speelde in de geschiedenis van de Faroer. Hier staan de ruïnes van de Magnus kathedraal en het oudste bewoonde houten huis ter wereld, dat dateert uit de elfde eeuw.
De Magnus kathedraal, gebouwd in de 13de eeuw in opdracht van ene bischop Erlendur, is het grootste en indrukwekkendste middeleeuwse gebouw op de Faroer. Men ging er lange tijd van uit dat het gebouw nooit voltooid werd, maar recent archeologisch onderzoek wijst erop dat deze kathedraal ooit weldegelijk afgewerkt én in gebruik was.
We sluiten de dag af met een bezoek aan het natuurhistorisch museum van Torshavn. Dit mooi verzorgd museum geeft een volledig overzicht van de natuur, de geologie en de geschiedenis van de Faroer. Een aanrader!
En wat met het weer? Hadden we op woensdag nog volop zon in de namiddag, dan geeft het weer van donderdag ons niet bepaald veel reden tot optimisme... Het gaat steeds harder regenen, en tegen de tijd dat we van het museum terug naar de boot rijden, hangen de wolken zowat tot op de grond. Maar.... de weersvoorspellingen zijn niet hopeloos.... en we gaan slapen met de gedachte dat "climate is what you expect, weather is what you get".
Vrijdag 20 maart 2015 - E-day!!
Het is vroeg dag op 20 maart.... ontbijt wordt al vanaf 5 uur 's ochtends geserveerd en op de boot heerst een drukte van jewelste. Om 6 uur vertrekken we naar de geplande eclipslocatie. We willen vroeg zijn, enerzijds om een goeie plaats te hebben en anderzijds om nog wat uitwijkmogelijkheden achter de hand te houden, mochten de aangekondigde opklaringen zich elders voordoen.
Maar de opklaringen zijn er ook al op de plek die we daags tevoren uitgekozen hadden! Omdat we geen enkele reden hebben om aan te nemen dat er op een andere plek meer opklaringen zouden zijn, besluiten we te hier blijven. We hebben hier een mooi uitzicht op de hoofdstad Torshavn.
We tellen af naar het eerste contact....
... en halen ons waarnemingsgereedschap te voorschijn....
Walter wordt geïnterviewd door de Zweedse televisie... Bewonder hier het resultaat (mét volledige Zweedse vertaling :-))
Een korte opklaring na het eerste contact laat ons toe de gedeeltelijk verduisterde zon waar te nemen. YES, we hebben toch al "iets" van de zonsverduistering gezien....
Wilfried maakte er deze geslaagde foto van.
Helaas verdwijnt de zon achter een dikke wolk.... het wordt donkerder en donkerder.... en dan valt plots de duisternis in. Heel indrukwekkend... Onderstaande 5 foto's werden genomen met constante belichting en sluitertijd, vanaf een kwartier voor de verduistering tot aan de totaliteit.
Plots, luid gejuich.... een gat in de wolken toont ons gedurende enkele seconden de verduisterde zon, inclusief corona.... wat een ontlading!! Wilfried en Gunther blijven koelbloedig en slagen erin uit de losse hand enkele foto's te nemen. Ze zijn niet perfect, maar wel het bewijs dat wij op de Faroer eilanden de totale zonsverduistering gezien hebben!
De totaliteitsfoto van Wilfried
De totaliteitsfoto van Gunther
Naar goede gewoonte toasten we op de geslaagde eclips (en op de verjaardag van Paul!)
Thierry maakte een mooi compilatie-filmpje van het eclipsverloop.
Met veel plezier zetten we ons eclipsbrilletje nog eens op voor de groepsfoto.
Zaterdag 21 maart 2015 - Op zee
Zaterdagochtend kiezen we opnieuw het ruime sop en laten de Faroer achter ons. Alhoewel iets winderiger dan in de heenvaart is de oceaan best rustig en genieten we van het relaxe leven aan boord van de Princess Seaways.
Zondag 22 maart 2015 - Thuisvaart
Ook de laatste etappe van Newcastle naar IJmuiden verloopt prima. Chauffeur Frank brengt ons veilig en wel terug van IJmuiden naar Hove, waar we een punt zetten achter een meer dan geslaagd eclipsavontuur.
Dank aan alle medereizigers voor het aangename gezelschap!
Dank aan chauffeur Frank van Diederik Reizen voor het betere buswerk!
Dank aan Willy van Tierra Natuurreizen voor de uitstekende organisatie en fijne begeleiding!
De foto's in dit verslag zijn van Wilfried Beurms, Walter Van Regemortel en Hilde Willemsen
De groepsfoto is van Ivo De Smet
De eclipsfoto's zijn van Wilfried Beurms en Gunther Boerjan
Volgende eclips-afspraak: 9 maart 2016 in Indonesië!
Werner Hamelinck & Hilde Willemsen - 6 april 2015
- Login of registreer om te kunnen reageren