Verslag van de eclipsreis naar de Verenigde Staten

Het westen van de Verenigde Staten was het decor voor een dubbele eclipsreis: op 20 mei namen we de ringvormige zonsverduistering plaats vanuit Bryce National Park, en op 5 juni bewonderden we de Venusovergang vanop Orcas Island, in de staat Washington. Tussen beide hemelverschijnselen door bereisden we de volledige westkust van de VS - van San Diego tot Seattle! Hieronder een fotoverslag van deze reis.

We vatten onze reis aan vanuit Las Vegas, na een blitsbezoek dat zo kort is, dat we zelfs de kans niet hebben om onze portemonnee boven te halen om een gokje te wagen.  Zion NP is het eerste Nationaal Park op onze route.

De dag erna is het al tijd voor het eerste astronomisch hoogtepunt van deze reis: de ringvormige eclips.

We kozen Bryce Canyon als waarnemingslocatie, en we zijn niet de enigen...  Het jaarlijkse Bryce Canyon Astronomical Festival vindt dit jaar plaats op deze eclipsdag.

De eclips is geprogrammeerd in de late namiddag, dus hebben we nog wat tijd om enkele van de spectaculaire landschappen te bewonderen.

Wanneer we afzakken richting waarnemingslocatie passeren we al een heleboel eclipsliefhebbers.

We installeren ons (min of meer :-)) comfortabel in de bosjes en met een quasi-wolkenloze hemel kunnen we rustig genieten van het mooie landschap.

Bij een steeds vorderende verduistering worden de randverschijnselen zoals de camera obscura effecten, heel duidelijk.

Genieten tijdens de ringvormige fase.

De volgende dag gaat het terug richting Las Vegas, waarbij we nog een stop maken in een ander deel van Zion National Park.

Na een avondje Las Vegas - waarbij helaas niemand de grote pot won maar gelukkig ook niemand zijn volledige reisbudget kwijtspeelde - rijden we in zuidwestelijke richting, de kust tegemoet.  We dwarsen de Mojave desert...

... op weg naar Twentynine Palms en Joshua Tree National Park.

Onze volgende bestemming is San Diego.  Op weg hiernaartoe bezoeken we Mount Palomar Observatory, jarenlang één van de belangrijkste sterrenwachten ter wereld, waarvan de 200 inch (5,1 meter) Hale-telescoop lange tijd de grootste ter wereld is geweest.

In San Diego maken we een havenrondvaart onder een jammer genoeg grijze hemel.

De San Diego Zoo is één van de beroemdste dierentuinen ter wereld en een bezoek zeker waard!

Van San Diego gaat het naar Los Angeles.  Wie LA zegt, zegt Hollywood....

Maar voor ons geen Astrid en de Lau, wel de La Brea Tarpits!  (en b.t.w, dat het never rains in Southern California is ook een fabeltje....)

Gelukkig is de regen van kortere duur dan tijdens een Belgische  zomer, en 's middags schijnt de zon volop voor onze lunch op de pier van Santa Monica, alhoewel de wind te krachtig en te koud is voor veel surfin' USA plezier....

's Namiddags brengen we een zeer geslaagd bezoek aan Griffith Observatory.  Een absolute aanrader!

We zetten onze reisweg voort richting noorden.  Via de Big Sur rijden we richting San Francisco.  Onderweg bewonderen we o.m. de zee-olifantenkolonie van Piedras Blancas.

 Wie San Francisco zegt, zegt Golden Gate Bridge....

Maar ook een bezoek aan het beruchte gevangenis eiland Alcatraz staat op ons programma.

Sommigen maken een ritje met de beroemde cable-car.

Terwijl anderen "the crookedest street on earth" (Lombard Street) verkennen.

 Een eerste kennismaking met de redwood forests in Muirwoods National Park, nabij San Francisco.

We verlaten San Francisco en rijden verder noordwaarts.  Bij Point Reyes National Seashore "zien" we de San Andreasbreuk en maken een wandeling langs de Earthquake trail.

Later die dag bezoeken we ook nog de Old Faithfull geyser.  Niet die van Yellowstone, maar het bescheiden noord-Californische broertje ervan.

Ondertussen zijn we volop in het gebied van de Redwood wouden beland.  We spenderen een ganse dag tussen deze indrukwekkende woudreuzen.

We verlaten Californië en vatten onze tocht doorheen Oregon aan.

Alhoewel we ondertussen al 1 juni zijn, heersen er in Crater Lake National Park nog winterse condities.  Omwille van de hoeveelheid sneeuw die er nog ligt, kunnen we maar een klein stukje van het park bezoeken.

Ondanks de sneeuw, is de temperatuur best aangenaam en dus combineren we onze picnick met een hoogtezon-badje.

Helaas, na de zonnige entrée in Oregon, laten de weergoden ons behoorlijk in de steek.  Maar Canon Beach is zelfs in de regen mooi... (wat niet wegneemt dat we het liever zonnig gezien hadden....).

We rijden helemaal tot aan de monding van de Columbia rivier, en steken die over via een indrukwekkende "Eiffeltorenachtige" brug.

Volgende halte op ons programma: Mount Saint Helens!  Helaas bederven hier ook de wolken een groot deel van de pret.

Desalniettemin krijgen we toch nog een beetje een idee van de natuurkrachten die hier 32 jaar geleden aan het werk waren.

We bezoeken de Multnomah-falls, duidelijk een populaire zondag-namiddag uitstap bij vele Oregonianen (met hond).

We ruilen de regenachtige staat Oregon voor de regenachtige staat Washington.  We lunchen in het draaiende restaurant van de Space Needle, vanwaaruit we een prachtig zicht hebben op Seattle.

Nog verder noordwaarts gaat het, tot bijna aan de Canadese grens.  In Anacortes nemen we de ferry naar Orcas Island, één van de San Juan eilanden.

Orcas Island kozen we als bestemming voor het waarnemen van de Venusovergang.  De ochtend van 5 juni is helaas grijs en regenachtig...  Dat weerhoudt ons er niet van om in te schepen voor een boottocht, om ... jawel... Orca's te spotten.  Weerom helaas, geen Orca's te bespeuren.... We krijgen wel een aantal mooie "bold eagle" scènes te zien.

Het eerste contact van de Venusovergang gaat verloren achter een dik wolkendek.  Maar dan beginnen er gaten in de wolken te komen... Vanop het hoogste punt van het eiland, zien we langzaam maar zeker de zon verschijnen.

En zo is ook ons 2de astronomisch hoogtepunt alsnog geslaagd: we zien de planeet Venus langzaam voor de zon schuiven.  En geen van ons allen zal dit nogmaals kunnen beleven: voor de volgende Venusovergang is het wachten tot 2117!

Tegen de tijd dat we de ferry naar het vasteland moeten nemen, is de hemel helemaal uitgeklaard, dus gebruiken we de wachttijd om onze waarnemingen verder te zetten.

De laatste etappe van de reis voert ons naar het Olympisch schiereiland, waar we het Olympic Mountains National Park bezoeken.  De regen (die op een zeker moment overgaat in sneeuw...) en de koude maken dat ons bezoek wat korter uitvalt van oorspronkelijk gepland.  Gelukkig kunnen we toch nog een glimp opvangen van dit prachtige landschap.

Op het Olympisch schiereiland bevinden zich nog een aantal ongerepte gematigde regenwouden.  "Gematigd" slaat op het klimaat, niet op de hoeveelheid regen, want die is hier overvloedig, zoals we aan de lijve ondervinden.  Gelukkig kunnen we nog een stukje bos bezoeken voor de hemelsluizen opengaan, en krijgen zo toch nog een impressie van dit sp(r)ookjesachtige bos.

We ontvluchten de regen en keren terug naar Seattle, vanwaaruit we terug huiswaarts zullen keren.  Echter niet voordat we nog een boeiend bezoek gebracht hebben aan de Boeing-fabrieken, helaas zonder foto's want we mogen ons niet aan industriële spionage bezondigen!

Voltooiden deze heroïsche reis langsheen de ganse westkust van de Verenigde Staten, waren getuigen van een perfecte ringvormige eclips én namen de laatste Venusovergang in hun (en uw) leven waar:

Johan & Jacqueline, Rita & Ronny, Inneke, Ivan, Koen, William, Patrick, Marc, Dirk, Wim, Jan & Els, Hilde & Werner, Marc, Freddy, Frits & Henriëtte.