Verslag van de eclipsreis naar Indonesië

Eclipsreis naar Indonesie

Of hoe een zonsverduistering in het regenseizoen kan leiden tot een rondreis door Indochina…

Het pad van de totaliteitszone van de zonsverduistering van 9 maart 2016 liep dwars door de Indonesische archipel.  Een prachtige streek om rond te reizen, ware het niet dat de periode ongunstig was omwille van het regenseizoen....  De plaats en het tijdstip van de eclips konden we niet veranderen, we duimden dat de "eclipswind" de wolken zou verjagen (trouwens, climate is what you expect, weather is what you get...).  Voor de rondreis kozen we echter een gebied dat - relatief gesproken - dichtbij het eclipsgebied ligt, en waar het in maart wél droog seizoen is: Thailand, Laos en Cambodja. Enkele reisindrukken….

Zouden we ons dan toch van seizoen vergist hebben? Dat vragen we ons af, tijdens die eerste lunch in Thailand, in de gietende regen…. Meauw, onze gids, stelt ons niet echt gerust als ze zegt dat er regen voorspeld wordt voor de komende vijf dagen. Maar de weerberichten zijn hier niet altijd betrouwbaar, voegt ze er snel aan toe.  We hopen van harte dat ze gelijk heeft…

Uitgeregende lunch....

Wat Rong Khun of de Witte Tempel van Chiang Rai

De volgende ochtend is het nog steeds grijs en behoorlijk frisser dan we hier verwacht hadden…. Maar tegen de tijd dat we goed en wel in Laos zijn – na het oversteken van de Thais – Laotiaanse grens via de Chinese “vriendschapsbrug” over de Mekong rivier en de lichtjes Kafkaiaanse visumformaliteiten – schijnt de zon volop en kan ook het fleezeke opgeborgen worden, en dat tot we dikke twee weken later weer in Brussel zullen arriveren.

Twee dagen brengen we door aan boord van een “slow boat to Luang Prabang”: het leven zoals het is op de Mekong rivier.  We genieten van het voorbijglijdende landschap, hebben ruim de tijd om te keuvelen met onze reisgenoten, en gaan af en toe aan wal om een lokaal dorpje of een grot met meer dan 4000 boedda beelden te bezoeken. Ideaal om de reisvermoeidheid en jetlag achter ons te laten.

Gezellig keuvelen met de medereizigers....

Het leven zoals het is in een dorpje langs de Mekong in Laos....

In Luang Prabang, de voormalige hoofdstad van Laos, bezoeken we het nationaal museum en de mooiste tempels van de stad. We beklimmen de Phu Si heuvel om, in het gezelschap van een paar honderd collega-toeristen, de zonsondergang te bewonderen.   We genieten van de verfijnde luxe van het schitterende boutique hotel Villa Maly maar zijn niet te beroerd om voor dag en dauw uit de veren te komen, uit solidariteit met de honderden bedelmonniken, die hier zowaar geëvolueerd zijn tot een heuse toeristische trekpleister.

Zonsondergang boven op de Phu Si heuvel

Na een korte halte in Vientiane, de huidige hoofdstad van Laos en op enkele bezienswaardigheden na (Wat Sisaket museum/tempel, That Luang stupa, What ta keo, Patuxay monument ofte de Arc de Triomphe van Vientiane) niet echt een interessante stad, reizen we verder zuidwaarts. 

Op het Bolaven-plateau worden we geconfronteerd met de gevolgen van een oorlog die meer dan 40 jaar geleden uitgevochten werd en waarbij Laos behoorlijk wat “collateral damage” te verwerken kreeg.  Uit de metaalresten van achtergebleven bommen en ander springtuig worden nu messen gesmeed. Jaarlijks vallen hier nog tientallen dodelijke slachtoffers door mijnen en niet ontplofte bommen…. We wanen ons bij momenten midden in een Vietnam-film…

We dalen terug af naar de Mekong, de levensader van dit land. We logeren twee nachten in de paradijselijke La Folie Lodge, gelegen op Don Daeng, één van de grotere eilanden midden in de rivier. Er zijn geen auto’s op dit eiland, en het transport van en naar het vasteland gebeurt door middel van “ferrys”.  Lees: twee prauwen, met elkaar verbonden door een houten vlot.

We varen nog verder de rivier af, langs talloze grote en kleine eilandjes, tot aan de Liphi en de Khone Papheng watervallen.  Deze laatste zijn de grootste van gans Zuidoost-Azië!

Alvorens Laos te verlaten, bezoeken we de Wat Phu tempel. De oudste van de Khmer tempels en dus een prima voorbereiding op onze volgende bestemming – Angkor.  Het tempelcomplex, dat dateert uit de 9^de eeuw, is prachtig gelegen tegen een berg. Omdat we later die dag tijdig een vlucht moeten halen, zijn we extra vroeg vertrokken en arriveren we als allereerste op de site. En kunnen we de steile klim voltooien voor de temperatuur naar bak-en braadhoogten stijgt….

Vlucht nummer 5 van deze reis brengt ons naar land nummer 3: Cambodja. Een vertraagd vliegtuig gooit ons reisschema een beetje in de war – we arriveren te laat voor de zonsondergang bij Angkor Wat.  Geen paniek, onze prima gids Wat (what’s in a name….) herschikt ons programma en we starten het Cambodja luik van deze reis met een boottocht op het Tonle Sap meer.  We pikken hier een mooie zonsondergang mee, terwijl we kennismaken met de toch wel bijzondere levensomstandigheden van de bewoners op en rond het meer.  Met meer dan 3 miljoen zijn ze, en hun ganse leven speelt zich letterlijk op het water af.

De volgende drie dagen dompelen we ons helemaal onder in de Khmer geschiedenis! Onvermoeibaar gidst Wat ons van tempel naar tempel. Onvermoeibaar beklimmen we trap na trap.  Onvermoeibaar maken we foto na foto. Onvermoeibaar trotseren we de kleine en grote verkopers van postkaarten, bananen, “zijden” sjaals en tasjes, alles voor “wan dolla”. Het aantal liters zweet dat langs onze ruggen stroomt is niet meer te schatten…. Maar we hebben het ervoor over! Want Angkor kan zonder twijfel gerekend worden tot één van de belangrijkste schatten van het menselijk cultureel erfgoed. Toch is de geschiedenis van deze site voor velen vrij ongekend en doet enkel de naam Angkor Wat een belletje rinkelen. Nochtans beslaat Angkor een oppervlakte van meer dan 20.000 hectare en vertegenwoordigt de site 5 eeuwen Khmer-geschiedenis.

En dan wordt het stilaan tijd voor het hoofddoel van de reis…. Maar bij vlucht nummer 7, die ons naar land nummer 4 (Indonesië) moet brengen, loopt het fout.  De airco van het vliegtuig heeft het begeven, en we staan in Bangkok aan de grond…. In Jakarta zouden we een kleine 4 uur de tijd hebben om de immigratie te doorlopen, bagage op te halen, en terug in te checken voor de vlucht naar Palembang, onze eclipslocatie.  De tijd tikt genadeloos door, en een lichte paniek begint zich van ons meester te maken. Want de eclips is binnen minder dan 24 uur… Dan krijgen we het verlossende nieuws dat er een vervangvliegtuig klaarstaat en dat we kunnen overstappen.  Met een verbazingwekkende efficiëntie worden passagiers, bagage, catering en crew van het ene toestel naar het andere overgebracht, en uiteindelijk vertrekken we met een goeie 2 uur vertraging richting Jakarta.  Tijdens de vliegtuigwissel heeft reisleider Werner onze Indonesische contactpersoon al opgebeld, om assistentie te vragen bij de nu wel krap geworden overstap.

Bij aankomst in Jakarta is er dan nog een meevaller: sinds kort blijkt de visumplicht voor reizigers uit België en Nederland afgeschaft…. Met een groep van 29 personen scheelt dat behoorlijk wat in benodigde overstaptijd!  Bovendien worden we prima geholpen door de lokale reisagent en we halen vlotjes onze vlucht naar Palembang.

Prima assistentie bij de overstap in Jakarta, zodat we zonder problemen de vlucht naar Palembang halen...

Palembang...

In deze Indonesische miljoenenstad zonder noemenswaardige toeristische bezienswaardigheden, is het behoorlijk wennen aan een hotel zonder bar…. Een goede reden om tijdig ons bed op te zoeken, want het zal alweer een kort nachtje worden.  Onze lokale gidsen zijn uiterst bezorgd dat we, omwille van lokale eclipsfestiviteiten, vast zouden komen te zitten in het drukke verkeer, en ze laten niets aan het toeval over.  Bijgevolg vertrekken we al om 3 uur in de ochtend, om een uurtje later, niet gehinderd door wat voor verkeer dan ook, op de eclipslocatie te arriveren. Deze ligt iets ten zuiden van Palembang ‘in’ een meer (op een pier met tribune), dat gebruikt werd voor de watersportdisciplines van allerhande vormen van ‘Aziatische  Spelen’. Prachtig uitzicht in alle richtingen….  En we zien sterren aan de hemel, dat geeft hoop. Maar geleidelijk aan komt er meer bewolking opzetten…. Het zal spannend worden.

Na zonsopkomst komen er weer meer openingen in de wolken. Het eerste contact missen we, maar vanaf dan zien we geregeld de maan voor de zon zien schuiven. Ook af en toe door de wolken heen, wat mooie foto’s oplevert. Kort voor het derde contact verschijnt de zon terug. De verkleuring van de lucht en het aankomen van de maanschaduw zijn mooi te zien. Parelsnoer en diamantring tijdens tweede contact, en nog net de corona en enkele protuberanzen en de pikzwarte zon…en dan is het voorbij… De wolken schuiven voor de zon…. Even een domper op de korte vreugde. Maar het kleurenspel en het verdwijnen van de maanschaduw maken weer veel goed. Een raar gevoel blijft over, blij dat we de totaliteit gezien hebben en toch teleurgesteld dat we net bij het hoogtepunt de zon uit het oog verliezen door de ervoor schuivende wolken. Het was het omgekeerde van een jaar geleden op de Faroer. Toen begon de totaliteit achter de wolken en kwam de zon plots te voorschijn, wat tot een euforische stemming leidde.  We hebben het gevoel nu maar amper 3 seconden van de totaliteit gezien te hebben. Filmbeelden bewijzen nadien dat het ruim 30 seconden waren… We hebben dus een langere totalteit gezien dan een jaar geleden, maar toch een heel andere perceptie. Iedere zonsverduistering is anders, uniek en bijzonder. Bij het bekijken van de beelden nadien wordt iedereen terug enthousiast, en beschouwen we het als een geslaagde eclips.

Foto van de totaliteit gemaakt door Hazary Ahmad van de Brunei Solar Eclips Chasers, ook present op onze eclipslocatie.

Onze reis loopt stilaan naar zijn einde. Maar toch gaan we nog niet naar huis…. Vlucht nummer 9 brengt ons van het islamitische Palembang naar het hindoeistische Denpassar, op Bali. Die namiddag heeft het happy hour aan de poolbar van het zwembad bijzonder veel succes!

Om af te kicken bezoeken we de laatste dag nog een drietal tempels, waaronder het Sangeh Monkey forest en de schitterend gelegen zeetempel van Tanah Lot. We sluiten de reis in schoonheid af met een gesmaakt zeevruchten diner op het strand.

Vluchten nummer 10 en 11 brengen ons comfortabel weer naar een dan nog intacte luchthaven van Zaventem, waar het toch wennen is aan temperaturen tegen het vriespunt…. We blikken tevreden terug op een intense maar meer dan geslaagde eclipsreis!

"Mistige" groepsfoto (eigenlijk....een aangedampte lens...geeft een impressie van de hoge luchtvochtigheid.....)