Verslag van de poollichtreis naar Lapland

Poollichtreis naar Lapland

Na vijf poollichtreizen naar IJsland vonden we de tijd rijp voor een nieuwe poollichtbestemming.  We reisden naar Lapland, dat zich grotendeels boven de poolcirkel situeert en zich uitstrekt over het allernoordelijkste gedeelte van Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland.

Onze bestemming: Rovaniemi, in Fins Lapland.  Het is de niet alleen de hoofstad van Lapland, maar wordt ook beschouwd als de poort naar Lapland.  Gelegen vrijwel op de poolcirkel is het tevens het officiële hoofdkwartier van de kerstman!

Groepsfoto op de poolcirkel!

Donderdag 12 februari - Aankomst in Rovaniemi.

We landen netjes op tijd in Rovaniemi, na 2 comfortabele vluchten met Finnair.  In de aankomsthal worden we opgewacht door Sami, die de komende dagen onze gids zal zijn.  Voluit is zijn naam Sami Lapinniemi, dat betekent zoveel als "Lap van Lapland".  Niet alleen zal hij een uitstekende gids blijken te zijn, het is ook een uitermate sympathieke kerel die ons veel bijleert over zijn geliefde Lapland.

Hoezo, ijzig koud in Lapland?  De temperatuur is zowaar boven nul! (T-shirt weer volgens Sami....)

Van de luchthaven gaat het rechtstreeks naar het hoofdkantoor van Lapland Safari's, waar we onze speciale winter-uitrusting in ontvangst nemen.  Want nu mag het dan wel t-shirt-weer zijn, de komende dagen wordt het beslist kouder.  En we hebben een gevuld outdoor-programma voor de boeg!  Dus laten we ons schoenen, kousen, thermisch pak, muts, sjaal en handschoenen aanmeten.  Laat die temperatuur nu maar zakken....

Na nog even genoten te hebben van het mooie uitzicht op de brug over de Kemijoki-rivier, rijden we naar Bear's Lodge, onze uitvalsbasis voor de komende dagen.

De eerste avond is het al meteen kraakhelder!  We zoeken een geschikt plaatsje met een goed uitzicht op de noordelijke hemel, helaas is de omgeving van het hotel flink verlicht...  We wandelen het Pohtimolampi-meer op en ja hoor, omstreeks 22h. ontwaren we statisch poollicht aan de noordelijke hemel.  Wat later zien we enkele zuilen, en een beetje beweging.  Geen echt spectakel, maar toch duidelijk waarneembaar poollicht!!

Wim maakte onderstaande foto's.

En deze foto's werden gemaakt door Frits.

 Kirsten, die samen met Gunter, Francine en Ludo de Berenlodge geruild hadden voor een nachtje in het Arctic Snow Hotel, maakte vanuit de "tuin" van het sneeuwhotel deze geslaagde opnames.

Vrijdag 13 februari 2015

We gebruiken een stevig ontbijt want we zullen het grootste deel van de dag in de koude buitenlucht doorbrengen en dan moet je voldoende brandstof opdoen!  Ondertussen is de temperatuur flink onder nul gedoken, dus we hebben toch een dik kwartier nodig om al onze lagen kleding (in de juiste volgorde...) aan te trekken.  Dan haasten we ons naar buiten want binnen smelten we zowat weg met al die thermische kledij....

In het plaatselijke kantoortje van Lapland Safaris naast ons hotel worden we nog allemaal van een helm voorzien en dan verzamelen we op de sneeuwscooter-parking, waar Sami ons een cursus "snowmobile for dummies" geeft.  We leren dat je nooit tegelijkertijd mag remmen en gas geven, mee moet hellen in de richting van de bochten, en niet mag sneeuwscooteren onder invloed van alcohol.

Vervolgens zoekt iedereen zich een stalen ros uit en off we go...

De Lapse winterzon heeft ondertussen de laatste wolkenflardjes opgeruimd en we rijden over het Pohtimolampi-meer onder een stralend blauwe hemel.

Halverwege de rit stoppen we om desgewenst van chauffeur te wisselen, wat foto's van de omgeving te nemen én de sneeuwdiepte naast de piste te verifiëren. 

Bestemming van deze rit: het Arctic Snow Hotel.  Voor Ludo, Francine, Kirsten en Rutger geen onbekend terrein want zij brachten de voorbije nacht hier door!

Aan de ingang begroeten we eerst het huis-rendier...

Het ijshotel wordt gebouwd in november. In 4 weken tijd zetten artiesten en studenten hier een gebouw neer met 29 standaardkamers, 9 suites, een ice-bar, 3 restaurants waar plaats is voor 200 man, een kapel en een sneeuwsauna! Elke suite heeft zijn eigen thema! 

We brengen een uitgebreid bezoek aan het hotel, waar het permanent -3°C is.

Uiteraard bezoeken we ook de ice-bar, helaas, ze is nog niet open.... Aangezien we nog een sneeuwscooter-rit voor de boeg hebben, moeten we sowieso sober blijven.... dus geen ijsborrels voor ons...

Na een korte kennismaking met de sneeuwsauna (heel bijzondere ervaring, maar niet op foto vast te leggen....) is het tijd voor de lunch.  Die wordt geserveerd in de gezellige Kota Tipi van het ijshotel zodat we ook wat kunnen opwarmen.  Op het menu staat zalm, gegrild op het centrale houtvuur van de tipi.  En of het smaakt...

Na de lunch springen we gezwind op onze sneeuwmobiel en aangezien we het sneeuwscooteren steeds beter onder de knie krijgen, durven we de gashendel al wat meer indrukken.

De volgende halte: een bevroren meer (één van de vele tienduizenden in Lapland....) waar we ons wagen aan een geliefkoosde Lapse bezigheid (nu ja, bezigheid...): IJsvissen.

Sami geeft ons een cursus "ijsvissen voor dummies".  We leren dat je eerst een gat door het ijs moet boren met een stevige grondboor.  Daarna maak je het boorgat ijsvrij door met een speciale pollepel, of je ontblote handen (voor de die hards) het ijs weg te scheppen.  Dan laat je een piepklein hengeltje in het gat zakken, wacht enkele seconden en haalt dan een vette vis boven.   Dat is althans de theorie....

Na de duidelijke instructies gaan de ijverigsten onder ons onmiddellijk aan de slag met de boor.

En nadat het gat geboord is, geven ze zich volledig over aan de geneugten van het ijsvissen.... Daarbij wachten ze geduldig tot de vis bijt.  En wachten.... En wachten....

Nadat we tot de conclusie gekomen zijn dat de vissen vandaag niet in de mood zijn om te bijten, houden we het ijsvissen voor bekeken (we geraken trouwens ook wat verkleumd), en nadat we ons even opgewarmd hebben bij het vuurtje dat eigenlijk bedoeld was om onze vangst op te bereiden, snorren we gezwind terug naar de Berenlodge.

's Avonds zijn we te gast op een rendierboerderij.  We worden er hartelijk verwelkomd door de eigenaars, in traditionele Sami-kledij.

Om onze eetlust nog wat aan te scherpen, maken we ritje met een rendierslee.  Ook hier eerst een korte introductie: rendierslee-rijden (in het pikkedonker) voor dummies.  Het komt erop neer dat het een beetje lijkt op het sturen van een paard... teugels niet teveel vieren en niet te strak houden, links trekken als je naar links moet, rechts als je naar rechts moet...

In de praktijk moeten we echter niet veel sturen: de rendieren weten exact welk parcours ze moeten volgen, dus het enige wat we moeten doen is genieten van een nachtelijke rendierrit door een bevroren landschap.

Op het menu : Rendierstoverij op traditionele wijze.  Heel lekker!

De hemel is ondertussen dichtgetrokken, dus geen poollicht vanavond...  Desalniettemin kunnen we terugblikken op een heel geslaagde dag!

Zaterdag 14 februari

Na een deugddoende nachtrust en stevig ontbijt zijn we helemaal klaar om er een Lap op te geven!  Als volleerde sneeuwscooteraars maken we ons klaar voor het vertrek.

Een korte rit brengt ons tot bij een Husky-boerderij.  We worden begroet met een enthousiast blafconcert.

De groep wordt in twee verdeeld, groep 1 gaat onmiddellijk voor de hondeslee, groep 2 (waar auteur van dit verslag deel van uitmaakt) gaat zich eerst wat opwarmen middels een wandeling met sneeuwschoenen.  Een sneeuwschoen houdt het midden tussen een tennisrakket en een zwemvlies.  Je kan ermee door de diepe sneeuw wandelen zonder er tot je middel in weg te zakken.

Alhoewel niet echt moeilijk, is het wandelen met sneeuwschoenen best vermoeiend.  Vooral als je regelmatig omvalt, want het is niet zo gemakkelijk om terug recht te geraken in de diepsneeuw....  Maar onze inspanningen wordt wel bekroond met een schitterend uitzicht!

Na het sneeuwwandelen is het tijd voor de hondeslee, echter niet na een een spoedcursus "Husky-sleerijden voor dummies".  We leren dat een huskyhond eigenlijk een motor is die niet afgezet kan worden en dat remmen, véél remmen het voornaamste is wat de sleerijder moet doen.

Eens gelost, schieten de honden als een pijl uit een boog weg....

We leggen het 18 km lange traject af in minder dan 1 uur!  Het gaat heel snel vandaag, omwille van de zeer gunstige weersomstandigheden: droog, zonnig, geen verse sneeuw.

Rij even mee met de huskyslee: filmpje nr. 1 - filmpje nr. 2

Wanneer we terug de boerderij bereiken, beginnen de honden ijs te eten, veel ijs! En gaan dan liggen, meestal 2 per 2, rug tegen rug.

De honden hebben een heel hoog knuffelgehalte!  Ze zijn zo lief meneer....  We mogen ook helpen bij het uitspannen.  Eens ze van hun teugels verlost zijn, reppen de dieren zich naar hun hokje.  Elke hond weet precies in welk hok hij moet zijn!

Een picknick bij -12°C : in Lapland is dat hoegenaamd geen probleem.  Neen, er staat geen hot-dog op het menu, wel een stevige "summer-soup" met zalm en aardappelen, sandwiches met hesp en kaas en megalekkere kaneel-broodjes.  We spoelen alles door met warme bessenthee.

Na de lunch rijden we naar een mooi uitzichtspunt voor een groepsfoto met de Urania-vlag!

Dan maken we nog een lange sneeuwscootertocht - door de bossen, over bevroren meren, brede wegen, heel smalle wegen die wel een bobslee-baan lijken... Uiteindelijk houden we halt in een vlakte met veeeeeel ongerepte sneeuw.  Onze gidsen menen dat we ons hier wel even mogen uitleven in de diepsneeuw....  Sommigen nemen dat heel letterlijk, want binnen de kortste keren ligt zowat de helft van de diepsneeuwrijders gekanteld en/of hopeloos vastgereden.  Uiteindelijk geraakt iedereen uitgegraven en vatten we zonder verlies van manschappen de terugtocht aan.  Sami en Arska zullen in het vervolg wel twee keer nadenken eer ze nog eens toegeven aan de vraag van "diepsneeuwrijden voor dummies".  Tegen de tijd dat we terug arriveren aan het hotel zijn we wel wat bevroren, want de temperatuur is intussen tot een flinke -20°C gezakt....

Ons diner zullen we vanavond gebruiken in Bears' Den, op enkele kilometers van ons hotel gelegen.  Het was ooit het buitenverblijf van Urho Kekkonen, die president van Finland was van 1956 tot 1981.  Voor het avondmaal staat er echter nog een heel typisch Finse activiteit op het programma: een Finse sauna sessie, inclusief een hottub die met z'n 25°C niet echt hot is.  De echte die hards gaan voor een "ice-dipping": een duik in het meer, waar een stukje van het ijs vrij gemaakt is (zo'n beetje als bij het ijsvissen, maar het gat is net iets groter...).

Op het menu staat rendier-fillet, een ware delicatesse!

Het is een kraakheldere nacht, maar de poollichtvoorspellingen zijn aan de zwakke kant.  We willen het er toch op wagen, en de buschauffeur brengt ons naar een plek, zo'n 2 km. van het hotel, waar we geen last hebben van het overvloedige licht van het hotel én een min of meer open uitzicht op de noordelijke hemel.

Eerst is er geen greintje poollicht te bespeuren maar we genieten wel van de schitterende sterrenhemel.  Maar dan verschijnt er een groenachtige schijn aan de noordelijke horizon.... eerst heel aarzelend, maar steeds duidelijker.  We zien ook zuilen en bewegende gordijnen, onmiskenbaar poollicht!  Fotografisch worden zelfs verschillende kleuren waargenomen.

Frits maakte er deze prachtige opnames van:

En ook Kirsten legde het meerkleurige poollicht met de camera vast.

Zondag 15 februari

Onze kennismaking met Lapland zit er bijna op.  We genieten lang van het ontbijt en rond de middag vertrekken we naar Rovaniemi.  We brengen een bezoek aan het Arktikum, een mooi museum over de Arctische gebieden en de Lapse cultuur.  Een deel van de groep trekt vervolgens naar het Kerstman-hoofdkwartier voor een persoonlijke kennismaking met Santa himself.

Als afsluiter maken we nog een groepsfoto pal op de poolcirkel, en dan is het tijd om naar de luchthaven af te zakken.  De terugvlucht verloopt even vlot als de heenvlucht en 10 minuten eerder dan aangekondigd landen we in Zaventem.

De poollichtfoto's in dit verslag zijn van Wim Vinken, Frits Jacobs en Kirsten Wouters.

Bekijk ook het Lapland-filmpje op Youtube!