WGAS: Emergente zwaartekracht for dummies (deel 2)

Emergente zwaartekracht duikt de laatste jaren meer en meer op. Het is het fenomeen dat er op grote schaal nieuwe eigenschappen optreden, die op kleine schaal niet aanwezig zijn. Professor Erik Verlinde van de universiteit in Amsterdam is de best gekende voortrekker van deze visie. Hij publiceerde hierover in 2010 en 2016 twee belangrijke werken. Hij staat echter niet alleen, want heel wat fysici hebben voor hem de weg geëffend om dit standpunt uit te kunnen werken. Einstein zette een prille start door te stellen dat zwaartekracht een geometrische kromming van de ruimtetijd is en geen zuivere kracht zoals bijvoorbeeld het magnetisme. Ook de snaartheorie heeft aanwijzingen opgeleverd, die doen vermoeden dat zwaartekracht niet fundamenteel kan zijn. De theorie van Erik Verlinde vertelt ons hoe deze kracht ontstaat en welke belangrijke consequenties dit meebrengt voor het universum. De ervaren gids om deze theorie op een begrijpelijk manier uit te leggen is André Van Assche.

In een eerste deel (donderdag 17 maart) werd duidelijk gemaakt dat deze theorie de empirische formules van MOND oplevert waardoor heel wat waarnemingen verklaard worden. Deel twee bouwt verder aan Verlindes theorie en legt zowel donkere materie als donkere energie uit. Bovendien komen de bevindingen van andere fysici aan bod, zodat het aannemelijk wordt dat de oerknal een geleidelijk proces is, waarbij de dingen onrechtstreeks tevoorschijn komen uit emergentie.