Het Deep Space Station van NASA in Australië krijgt een upgrade

Het Deep Space Network wordt gebruikt voor communicatie met verre ruimtevaartuigen, en er wordt nu een enorme radioantenne aangepast om hem voor te bereiden op een drukke toekomst qua verkenning van het zonnestelsel.

Het Deep Space Network is het interplanetaire schakelbord van NASA dat constante communicatie toelaat met het netwerk van onbemande ruimtevaartuigen. In maart onderging een van de grootste antennes van het netwerk - Deep Space Station 43 (DSS-43) in Canberra, Australië - de broodnodige upgrades.

Bij de foto: Werknemers voeren upgrades uit op de centrale kegel van de antenne van het Deep Space Station 43 in Canberra, Australië. Verbeteringen aan de schotel, die 70 meter beslaat, zullen naar verwachting in januari 2021 voltooid zijn. Foto: ASA / JPL-Caltech

Achtenveertig jaar oud en 70 meter breed, ontving de schotel onlangs een nieuwe X-band frequentieconus. In de kegel zit een krachtig, state-of-the-art zendersysteem en zeer gevoelige ontvangers, die gebruikt zullen worden om commando's naar ruimtevaartuigen te sturen en telemetrie en wetenschappelijke gegevens terug te ontvangen van robotmissies die het zonnestelsel verkennen.

Een gigantische kraan manoeuvreerde de kegel van 3 ton naar het midden van de enorme schotel nadat hij 20 verdiepingen van de grond was getild. Naast de nieuwe kegel krijgt de antenne upgrades voor het waterkoelingssysteem en de mechanische en elektrische apparatuur. Sommige componenten die worden geüpgraded, zijn steeds onbetrouwbaarder geworden na 40 jaar constant gebruik. De antenne is sinds begin maart 2020 offline en de upgrades zijn gepland voor januari 2021. 

Bij de foto: Bij een delicate operatie tilt een kraan van 400 ton de nieuwe X-band-kegel op in de 70 meter Deep Space Station 43-schotel in Canberra, Australië. Foto: NASA / JPL-Caltech

Als een van de drie netwerken in het Space Communications and Navigation-programma (SCaN) van NASA, is het Deep Space Network verspreid over drie locaties over de hele wereld: Californië, Spanje en Australië. Hierdoor kunnen missiecontrollers tijdens de rotatie van de aarde te allen tijde communiceren met ruimtevaartuigen op de maan en daarbuiten. 

Als enige 70 meter grote antenne op het zuidelijk halfrond kan echter alleen DSS-43 commando's sturen naar Voyager 2, die in zuidelijke richting reist ten opzichte van het baanvlak van de aarde. Andere antennes in het Canberra-complex kunnen signalen van Voyager 2 ontvangen, maar DSS-43 is het enige gerecht dat commando's naar het ruimtevaartuig kan sturen. Voyager 2 werd in 1977 gelanceerd en ligt meer dan 18 miljard kilometer van de aarde (+- 120 AE) en vereist daarom een ​​krachtige radioantenne om opdrachten te verzenden. De speciale S-bandzender van Deep Space Station 43 heeft deze mogelijkheid en werkt op een frequentie die kan communiceren met de – antieke -  technologie en software van Voyager.

Hoewel de reparaties de Voyager 2 rechtstreeks ten goede komen, zullen ze ook de communicatie verbeteren met de binnenkort te lanceren Perseverance Mars-rover en toekomstige Moon to Mars-verkenningsinspanningen. Het netwerk zal een cruciale rol spelen bij het verzekeren van communicatie- en navigatieondersteuning voor zowel de geplande Maan- en Mars-missies als de bemande Artemis-missies.

Het Deep Space Network wordt beheerd door NASA's Jet Propulsion Laboratory for SCaN, gevestigd op het hoofdkantoor van NASA binnen het directoraat Human Exploration and Operations Mission. Het Canberra-station wordt namens NASA beheerd door het nationale wetenschappelijke bureau van Australië, de Commonwealth Scientific and Industrial Research Organization.

Auteur: Jan Vyvey.
Bron: NASA