Wellicht lagen de kinderen vannacht wakker van de eerste schooldag en niet zo van de Planetoïde Florence die voorbij de Aarde raasde. 7 miljoen kilometer of zo’n 18 maal de afstand van de Aarde tot de Maan is relatief dichtbij en dat maakte het interessant voor astronomen om de planetoïde, met diameter van 4,4 km, van dichtbij te bestuderen. Het is het dichtst dat de planetoïde zal komen tot het jaar 2500.

In theorie is de planetoïde te zien bij helder weer in (amateur)telescopen. Het Maanlicht is licht storend, maar zou geen probleem mogen vormen.

Planetoïde 3122 ziet er als een helder puntje uit in je (amateur)telescoop (centraal in de foto). De verticale lijn is een lichtspoor van de geostationaire satelliet AMC-14. (Gianluca Masi, 2017)

Wanneer kijken?

Je kijkt best wanneer de planetoïde Florence hoog aan de hemel te zien is laat op de avond. De helderste piek (magnitude 9) bereikte ze afgelopen nacht, maar ook de komende dagen zal ze nog te zien zijn.

Zaterdag (op zondag) rond middernacht zal de planetoïde recht door de vier heldere sterren in het hoofd van het sterrenbeeld Dolfijn zoeven. Dit maakt ze makkelijk terug te vinden

Handige aanwijzingen door het magazine Sky & Telescope (Sky & Telesope.com)

Planetoïde Florence

Planetoïde 3122 Florence werd ontdekt in 1981 door astronoom Schelte “Bobby” Bus in het Siding Spring observatorium (Australië). Ze werd vernoemd naar Florence Nightingale, de Britse grondlegster van de verpleegkunde,

Florence zal tijdelijk in helderheid toenemen tot magnitude 9; dat is net iets minder helder dan Neptunus (magnitude 8); maar nog steeds te zwak voor het blote oog (magnitude 6). Ter vergelijking de heldere planet Venus haalt een magnitude van -5!

Toch is de planetoïde relatief helder door haar grote omvang. Dit komt omdat ze ruwweg 20% van het zonlicht weerkaatst (de maan weerkaatst ongeveer 12%). De helderheid verandert nauwelijks in de 2,4 uur durende rotatieperiode van de planetoïde, wat wellicht betekent dat ze een bolvorm heeft.