Strik eens een dubbele quasar

Quasars zijn tot de verbeelding sprekende objecten. Visueel zien ze er uit als sterren, maar ze liggen op gigantische afstanden van ons verwijderd. Dit wil zeggen dat ze zeer helder zijn (denk aan het gecombineerde licht van enkele honderden sterrenstelsels). De straling die quasars uitzenden komt van materie dat op het punt staat in een zwart gat te vallen.

De eerst ontdekte en tevens helderste quasar aan de nachthemel is 3C 273 in het sterrenbeeld Maagd (magnitude 12,8). Het is het verste object (bijna 2,5 miljard lichtjaar!) dat met een amateurtelescoop haalbaar is. 3C 273 is al te zien als een zwak lichtpuntje in een 25 cm telescoop.

In 1979 ontdekte wetenschappers een dubbele quasar (Q0957+561). Het gaat echter niet om twee naast elkaar gelegen objecten. Door een zwaartekrachtlens zien we een quasar twee maal. De geschatte afstand tot de aarde is een duizelingwekkend 7,8 miljard lichtjaar. De schijnbare helderheid van dit object is rond magnitude 17 (en dus veel te zwak voor een amateurtelescoop). Voor een goed uitgeruste astrofotograaf is dat tegenwoordig geen probleem meer.

Kris Verwilst van de Werkgroep Algemene Sterrenkunde strikte dit exotische object op vrijdag 16 november met een 30 cm Newton kijker op een EQ6 pro montering. Hij belichtte 20 seconden met een tot -32° C gekoelde SBIG st 7XME Deluxe QE 85% CCD-camera. Het sterrenstelsel op de voorgrond is NGC 3079 in het sterrenbeeld Grote Beer. Een mooie prestatie!