Verslag van de eclipsreis naar Australië

Op het idyllische strand van Palm Cove (Queensland, Australië) beleefden veertig enthousiaste eclipsreizigers op woensdagochtend 14 november (plaatselijke tijd) spannende momenten toen een dikke wolk schijnbaar onbeweeglijk bleef hangen voor de steeds verder verduisterende zon.  Ongeveer een kwartier voor de totaliteit moest de wolk echter de duimen leggen voor de zon en genoten we van een onvergetelijk mooie eclips!  Het was de kers op de taart van een prachtige Australië-reis die drie weken eerder van start gegaan was.

Om de ongeduldigen niet op hun honger te laten, hierbij alvast een prachtige foto van de totaliteit, genomen door medereiziger Geert Van den Bulcke.  Meer van zijn foto's vind je op zijn website.

De heenreis...

Ondanks een vroege avondspits op vrijdag 26 oktober geraakt iedereen tijdig op de luchthaven, en ondanks het feit dat het er even naar uitziet dat de avondspits op London Heathrow roet in het eten gaat gooien, vertrekt onze vlucht naar London mooi op tijd.  Goed begonnen is half gewonnen, nog 9 vluchten te gaan....

In London gaan we aan boord van een gigantische Airbus A380, voor een lange vlucht naar Singapore. 

Een leuke gadget is de camera die op de staart van het vliegtuig gemonteerd staat waardoor je vanuit je zetel de ganse vlucht "live" kan volgen.  (Her)beleef onze landing in Singapore bij valavond.

Om de lange heenreis wat comfortabeler te maken, houden we een stopover in Singapore.  Na een deugddoende nacht in een echt bed, bezoeken we de botanische tuin, de Indische en de Chinese wijk, en lunchen in een panoramisch restaurant nabij de haven, vanwaaruit we een mooi zicht op de stad en de haven hebben.

s' Avonds gaan we aan boord - dit keer een "kleine" Boeing 747 - voor de vlucht naar Sydney.  Daar arriveren we in de vroege ochtend en worden we opgewacht door onze gids Hans, een immer welgezinde Australiër met Duits-Nederlandse roots.  Hij zal ons de komende 3 weken veilig en wel door doorheen dit immens grote land loodsen.

Sydney en omgeving

Nadat we onze bagage in het hotel gedropt hebben en de meesten zich ook reeds even konden opfrissen, vliegen we er meteen in (niet letterlijk natuurlijk, we hebben op dat moment al 19 uur en 50 minuten in de lucht gehangen, dat volstaat even...).  Een frisse ochtendwandeling door downtown Sydney brengt ons naar het Sydney Observatory.

Daar krijgen we een geanimeerde rondleiding langsheen oude en nieuwe kijkers, een voorstelling in het mini-planetarium en enkele spectaculaire filmpjes.  Daarna wandelen we naar de haven waar we inschepen voor een havenrondvaart inclusief lunch. 

Nadat we ons tegoed gedaan hebben aan het koud en warm buffet, genieten we op het dek van de heerlijke lentezon en uiteraard de mooie zichten op de highlights van Sydney, zoals het Opera House en de Harbour Bridge.

De rest van de dag brengt iedereen op eigen tempo door.  Sommigen zijn aan een dutje toe, anderen zetten de verkenning van Sydney voort.  Maar iedereen kruipt tijdig onder de wol want ondanks de tussenstop in Singapore, speelt de jetlag ons toch parten en de volgende ochtend is het weeral vroeg dag. 

Vanuit Sydney maken we een daguitstap naar het Blue Mountain National Park.  Onderweg daarnaartoe bezoeken we het Featherdale Wildlife Park, een kleine maar aangename zoo waar we alvast kunnen kennismaken met de Australische fauna.

Een aantal dieren lopen, kruipen of vliegen hier vrij rond.

Er zitten hier ook enkele "little pinguins", die we binnen enkele dagen in hun natuurlijke habitat zullen te zien krijgen wanneer we de Pinguin Parade van Philips Island bijwonen.  Aangezien er daar geen foto's mochten gemaakt worden, hier een troostprijs.

We ontmoeten hier ook de enige "salty" van onze Australië-reis.

Maar geef toe, deze creep kom je toch liever niet tegen in het echt...

Na de lunch arriveren we dan in Katoomba, in het Blue Mountain National Park.  Met de "Scenic Railway", het steilste treintje ter wereld, dalen we (op de muziek van Indiana Jones, hoe verzinnen ze het....) in 5 minuten tijd af tot in de Jamison Valley.  Je krijgt een impressie van de rit via dit filmpje.  Een mooi wandelingetje door het woud met indrukwekkende boomvarens brengt ons naar de andere kant van de vallei, en daar gaat het terug in stijgende lijn, dit keer met de Scenic Cable Car.

Vanuit de vallei hebben we een mooi uitzicht op de 3 Sisters, een rotsformatie die met stip de bekendste landmark van het Blue Mountain National Park is.

's Avonds genieten we van een aangename lente-avond in Sydney, en de volgende dag zijn we alweer vroeg uit de veren want we vliegen naar....

Melbourne en omgeving.

Na een uitermate vlotte groepsincheck gaan we aan boord van Qantas vlucht QF421 naar Melbourne.  Een vlucht van  exact 1u en 11 minuten brengt ons naar onze volgende bestemming.  In het hotel worden we vergast op een welkomst-drink-aperitief, en na lunch en aansluitende korte siesta gaat het richting Philips Island.  Daar bezoeken we eerst de "Nobbies", een natuurpark waar een grote kolonie pelsrobben huist - weliswaar slechts heel in de verte te zien....

Maar alvorens we naar de Pinguin Parade rijden, maakt onze chauffeur nog een klein ommetje, en daar spotten we onze eerste "wilde" kangoeroe's én een mierenegel.

Tijdens de Pinguin Parade zien we honderden kleine pinguins uit het water komen en landinwaarts rennen om hun nesten op te zoeken en hun kroost van voedsel te voorzien.  Het is een indrukwekkend en ook heel koddig spectakel, waarvan we helaas geen foto's mogen nemen.  De flitslampen zouden de diertjes desoriënteren en dat is natuurlijk het laatste wat we willen....

Het wordt alweer een korte nacht want de volgende dag staat er een lange excursie naar de Great Ocean Road op het programma.

Na de eerste zonnige dagen in Sydney zijn de weergoden ons nu minder gunstig gezind.  We trotseren de Melbourne ochtendspits in de gietende regen, en ook tijdens onze rit langs de kust verdwijnen veel van de ongetwijfeld prachtige uitzichten in de mist en de regen.

Dat neemt niet weg dat we de - uitgeregende - stop aan de parking met de papegaaien en koala's in de bomen geweldig vinden!

Na de middag wordt het gelukkig wat droger, want dan komt het eigenlijke doel van de excursie in zicht: de Twelve Apostels, die er eigenlijk maar 8 blijken te zijn.  We worden hier van onze sokken geblazen bij een temperatuur die allicht alleen pinguins kunnen appreciëren, maar desalniettemin genieten we van dit wereldberoemde kustlandschap!

De volgende ochtend hebben we enkele uurtjes de tijd om kennis te maken met Melbourne.  Bij zomers weer is het ongetwijfeld aangenaam vertoeven langs de oevers van de Yarra rivier,  helaas is het ook vandaag fris en regenachtig.  Niet getreurd echter, want rond de middag verlaten we Melbourne om koers te zetten naar...

Adelaide en Kangaroo Island

We stappen alweer aan boord van een Qantas vlucht, die ons na precies 1 uur in de lucht veilig aan de grond zet in Adelaide.  Slechts een korte verkenning van Adelaide vandaag, want morgen nemen we voor de verandering eens niet het vliegtuig, maar de boot.

De ruige zee langs de Great Ocean Road had sommigen misschien wat ongerust gemaakt, maar de overtocht naar Kangaroo Island verloopt heel rustig.  Vlak voor de aankomst spotten we zelfs enkele dolfijnen.

Na een bezoek van een honing-boerderij - waar we mega-lekker honing-ijs eten - bezoeken we het Parndana Wildlife Park, een dierenpark waar men inheemse dieren opvangt en verzorgt.  We krijgen er de kans om koala's van heel dichtbij te bewonderen...

en om kangoeroe's te voederen.

De laatste halte voor vandaag is het Seal Bay National Park.  Hier huist de 3de grootste kolonie van Australische zeeleeuwen.  Op het eerste zicht nogal luie beesten, maar schijn bedriegt.  Deze jongens (en meisjes) zijn zonet terug van een driedaagse vistocht op zee en zijn dus dringend aan een rustpauze toe...

Dat - en nog vele andere interessante weetjes over deze dieren - wordt ons verteld door een gedreven ranger, die onze groep gedisciplineerd bij elkaar en op veilige afstand van de zeeleeuwen houdt.

We overnachten in een charmant hotel in Kingscote, vanwaaruit we een prachtig zicht hebben op de oceaan.  Het zonnige weer is helemaal teruggekeerd, en vanuit onze kamers kunnen we al vroeg van een mooie zonsopkomst genieten.

We starten onze tweede dag op Kangaroo Island met een bezoek aan de "Remarkable Rocks, een groep granietrotsen op een klip boven de oceaan in het Flinders Chase National Park, die door erosie bizarre vormen aangenomen hebben.

Daarna houden we nog een aantal stops langs deze prachtige kust, en wagen we een afdaling in de Kenny Hill Caves.

We ronden ons bezoek aan Kangaroo Island af met een bezoek aan een eucalyptus-boerderij en een lekker diner in Penneshaw, alvorens de overtocht naar het vasteland aan te vatten.  's Avonds laat arriveren we terug in Adelaide.

Een vrije dag in Adelaide is een prima gelegenheid om wat uit te rusten van de vermoeiende voorbije dagen, en enkele musea te bezoeken.  Onze gids Hans neemt ons mee op een stadswandeling langs een aantal bezienswaardigheden, waaronder het standbeeld van Matthew Flinders, een Engelse zeeman en cartograaf die als eerste het Australische continent volledig rondvaarde, de kustlijn gedetailleerd in kaart bracht en alzo als eerste Australië als continent identificeerde.

Van Adelaide naar Alice Springs

De volgende ochtend vatten we onze tocht naar Alice Springs, in the Red Centre, aan.  We zullen dit hele traject over de weg afleggen, meer bepaald via de Stuart Highway die het Australische continent van zuid (Adelaide) naar noord (Darwin) dwarst.

Alvorens de Outback in te duiken, nemen we op gepaste manier afscheid van de bewoonde wereld: met 2 wijnproeverijen.  We rijden door Clare Valley en houden eerst halt bij O'Leary Walker Winery.

De lunch in Mount Surmon Winery wordt vergezeld van een aantal lekkere wijntjes.

Maar dan gaat het onherroepelijk het barre binnenland in.... Zo'n 1500 km. van dit landschap eer we in Alice Springs zijn....

Op de Stuart Highway passeren we geregeld "road trains": vrachtwagens met meerdere aanhangers.  Op de openbare weg is de maximaal toegestane lengte van zo'n road train 53,5 meter.

Uiteraard hebben we een aantal interessante stops voorzien op deze lange route.  De eerste avond kozen we Woomera als overnachtingsplaats.  Daar hebben ze zowaar een sterrenwacht!  Helaas.... het is die avond bewolkt dus de geplande waarnemingsavond is clouded out.  We maken wel kennis met de bescheiden infrastructuur en de sympathieke medewerkers van deze sterrenwacht, die zowat de meest afgelegen volkssterrenwacht ter wereld moet zijn...

Woomera is een belangrijke locatie in Australiës ruimtevaart-geschiedenis.  Na hun onaangename ervaringen met V2-raketten in WOII zocht Engeland een geschikte plaats zelf om raketten uit te testen.  De keuze viel op een immens stuk woestijn in Zuid-Australië.  Met een oppervlakte van maar liefst 127000 km² (ter vergelijking: België heeft een oppervlakte van 30000 km²) is dit het grootste schietveld ter wereld.  Op het hoogtepunt van de koude oorlog leefden er 6000 mensen in het dorpje Woomera, dat verboden terrein was voor wie er niets te zoeken had.  Alhoewel er nog enige activiteit heerst, is het nu bijna een "gost-town" geworden, de sfeer van de jaren '50 en '60 hangt er nog helemaal en je verwacht er elk moment een UFO te zien landen...

We bezoeken er het Woomera National Aerospace and Missile Park, waar een goed overzicht gegeven wordt van de verschillende ruimtevaart-projecten die hier gevolgd werden.

En dan is het "back on the road again", naar Coober Pedy - onze volgende overnachtingsplaats.  Nog 1050 km. naar Alice Springs...

We stoppen aan Lake Hart, een reusachtig zoutmeer.  Een welkome gelegenheid om even onze benen te kunnen strekken op deze lange rit...

Aangekomen in Coober Pedy, de opaalhoofdstad van de wereld.

Sinds hier in 1915 de eerste opaal werd gevonden, is het landschap in de wijde omgeving van Coober Pedy veranderd in een gigantisch molshopen-veld.  Met meer dan 70 opaalvelden is Coober Pedy dan ook de grootste opaalproducent ter wereld.

Omwille van de helse temperaturen, leven de mensen in Coober Pedy veelal onder de grond.  De verlaten mijngangen zijn uiterst geschikt als grotwoningen.  Nu ook het toerisme hier zijn graantje meepikt, zijn er ook ondergrondse hotels, zoals het Desert Cave hotel, waar we overnachten.

We bezoeken er een opaalmijn waar we een prima uitleg en rondleiding krijgen.  En natuurlijk ook de gelegenheid tot opaal-shoppen :-)

Helaas, deze in-situ-opaal schijnt niet veel waard te zijn.  Anders hadden we ons hamertje en beiteltje wel boven gehaald...

Deze foto daarentegen is heel veel geld waard....  Dit zijn niet zomaar opalen, maar ge-opaliseerde schelpen.

Vanuit Coober Pedy zetten we onze rit over de Stuart Highway voort.  Nog ettelijke honderden kilometers rechtdoor...

We gebruiken de lunch in Marla Travellers' Rest.  Hier is ook een benzinestation, maar het is hier aanschuiven.... En het duurt wel even eer deze jongen gevuld is...

We houden een stop in Erlunda, waar de Lasseter Highway en de Stuart Highway samenkomen.  Daarnaast is Erlunda zowat het geografische middelpunt van Australië.

We verlaten de Stuart Highway en nemen de Lasseter Highway.  We zijn hier nl. "vlakbij" Uluru, één, zoniet hét beroemdste landmark van Australië, vroeger algemeen bekend als "Ayers Rock".  "Vlakbij" in Australië betekent in dit geval 265 km....

De volgende 2 dagen staan helemaal in het teken van Ayers Rock of Uluru (de Aboriginal naam die vandaag de dag het meest gebruikt wordt).  Na de lange rij-dagen genieten we eerst van een voormiddag relaxen in het Desert Garden hotel in Yulara, het toeristencomplex net buiten het Uluru-Kata Tjuta nationaal park.  Vanuit de omgeving van ons hotel hebben we in de verte al een zicht op "the rock".

Maar alvorens we 's werelds beroemdste zonsondergang gaan bewonderen, bezoeken we eerst de geologische tegenhanger van Uluru, Kata Tjuta of de "Olga's". Daar maken we een mooie wandeling door de Walpa Gorge.

Nadat we reeds zovele dode kangoeroes langs de weg zagen liggen, zijn we blij eindelijk nog eens een levend exemplaar te spotten.

Tegen valavond begeven we ons, samen met enkele duizenden collega-toeristen, naar de voor ons gereserveerde zonsondergang-observatieplaats.  Het belooft een mooie vertoning te worden vanavond want de hemel is staalblauw.

Er is een natje en een droogje voorzien en dat wordt door iedereen zeer gesmaakt!

En het levert ook leuke foto's op.

Naarmate de zon zakt, worden de schaduwen op de rots en de kleuren meer uitgesproken.  We genieten volop van het mooie schouwspel en hopen stiekem dat het binnen enkele dagen ook zo'n mooi weer zal zijn...

De volgende ochtend zijn we al heel vroeg present aan de andere kant van de rots.  Terwijl Jupiter hoog boven Uluru prijkt...

en Venus de zon voorafgaat, wordt het langzaam licht, en stromen er opnieuw vele honderden toeschouwers toe...

In omgekeerde volgorde van gisteravond, verschijnen de kleuren en de schaduwen, en als uiteindelijk het hele landschap in de ochtendzon langzaam opwarmt, gaan wij van een lekker ontbijt genieten!

Het beklimmen van Uluru wordt sinds een aantal jaar als heiligschennis beschouwd.  Bovendien is de klim behoorlijk zwaar en zijn niet alle toeristen die er zich aan wagen er voldoende voor uitgerust en op voorbereid... De parkbeheerders nemen dan ook elke gelegenheid te baat om het wandelpad gesloten te houden.  Vandaag is er teveel wind...  Geen beklimming van Ayers Rock dus voor ons (we waren het eigenlijk ook helemaal niet van plan...) maar we nemen natuurlijk wel een fotootje van het steile pad.

Gelukkig is hier niet alles verboden terrein, en we maken een mooie wandeling langs de voet van de rots.

Uluru is één van de heiligste, zoniet dé heiligste plaats in de Aboriginal religie.  Alle facetten van de rots hebben een betekenis en vele plaatsen zijn belangrijk in de Aboriginal rituelen.  Er zijn hier dan ook vele rotstekeningen te vinden.

We verlaten Uluru en rijden richting Kings Creek Station.  We overnachten hier in echte outback-style, in een tentenkamp.  Alhoewel... onze tenten zijn comfortabel van electriciteit en een ventilator voorzien...  's Avonds is het hier kraakhelder zodat we onze gemiste waarnemingsavond van Woomera kunnen goedmaken. 

Alice Springs komt in zicht... maar niet voordat we een ommetje gemaakt hebben langs de Henbury Meteor Crater.  Het stukje gravel-road om tot aan de krater te rijden, bedraagt minder dan 20 kilometer en de weg is in zeer goede conditie, maar onze chauffeur is er toch niet gerust in en we rijden aan een slakkegangetje over de niet-geasfalteerde weg.  Van een echte outback-chauffeur hadden we toch een avontuurlijkere rijstijl verwacht...

Deze inslag dateert van ongeveer 4500 jaar geleden en vormde een 12-tal kraters, waarvan de grootste duidelijk te herkennen is in het landschap.

We zijn hier omstreeks de middag en het is bloedheet.  Dat de zon hier zo goed als in het zenit staat, wordt hier bewezen door "Jan-zonder-schaduw".

Na de picknick-lunch bij de meteoorkrater rijden we terug naar de Stuart Highway, en bereiken netjes volgens timing Alice Springs...  Onze lange rit door de outback zit erop!

Vanop Anzac Hill hebben we een mooi uitzicht op deze verbazingwekkend kleine stad.

We brengen een bezoek aan de wereldberoemde Royal Flying Doctors en de minder beroemde, maar niet minder indrukwekkende "School of the air", die aan de kinderen in de afgelegen outback de mogelijkheid biedt om een volwaardige schoolopleiding op afstand te krijgen.

En dan stappen we eindelijk nog eens aan boord van een vliegtuig.  Vlucht QF1948 brengt ons in exact 1 uur en 54 minuten van Alice Springs naar Cairns, voor het laatste deel van onze reis.

Palm Cove en omgeving

Cairns bevindt zich reeds in het totaliteitsgebied van de eclips, maar we kozen een plek dichter bij de centrale lijn én met iets betere kansen op helder weer: Palm Cove.  We nemen onze intrek in hotel Mantra Amphora.

De dag voor de eclips staat er een uitstap naar het Groot Barrièrerif op het programma.  Als we 's morgens de haven van Cairns uitvaren richting Michaelmas Cay, is het nog behoorlijk bewolkt.

Het is een behoorlijk eindje varen tot aan het kleine eilandje, maar eens we daar zijn is de hemel helemaal opgeklaard en genieten we van de paradijselijke omgeving.  Sommigen wagen zich aan een heuse duik-initiatie, een deel gaat snorkelen en nog anderen genieten van een tochtje per glasbodemboot en een uitstapje naar het witte zandstrand van het koraal-eilandje.  Dat eilandje moeten ze wel delen met een heleboel vogels: Michaelmas Cay is één van de zeven belangrijkste broedgebieden van zeevogels in het Groot Barrièrerif.

Eclipsdag!

De ochtend van 14 november zijn we al vanaf 4u present op het strand van Palm Cove.  Het is nog pikdonker, maar dat wil niet zeggen dat we de eersten zijn... tientallen eclipsliefhebbers brachten de nacht buiten door om zeker te zijn van een plaatsje op de eerste rij. 

De strandpromenade is echter groot genoeg om heel wat kijklustigen een goed uitzicht te geven, en we installeren ons comfortabel onder de palmbomen, met een prachtig uitzicht op zee.  Het zal spannend worden, want de voorbije dagen waren er steeds wolken in de ochtend, en dat is vandaag niet anders.  We kunnen alvast genieten van een schitterende zonsopkomst.  Een dikke wolk net boven de opkomende zon baart ons zorgen, en terecht...

...want een aantal minuten na de zonsopkomst, verdwijnt de zon achter de wolk.  Het eerste contact moeten we missen.

We zijn alvast niet de enigen die het strand van Palm Cove kozen....

Enkele Uranianen die op eigen houtje naar Australië reisden, vervoegen ons op het strand van Palm Cove.  Hoe meer zielen, hoe meer vreugd is ons motto.

Een kwartier voor totaliteit komt er plots beweging in de wolken.  De stralenkrans die we vanachter de wolk zien verschijnen doet ons in een lichte euforie ontsteken...

En ja hoor, even later komt de zon te voorschijn zodat we het laatste stuk van de gedeeltelijke fase perfect kunnen volgen en we tevens kunnen genieten van een adembenemend mooie eclips.

We genieten nog na van het spectakel en zien de maan langzaam voor de zon wegschuiven.  Missie geslaagd en iedereen meer dan tevreden!  Tijd nu voor een uitgebreid ontbijt en een relaxe dag aan het strand van Palm Cove.

Dat strand is echter opvallend leeg - zeker in vergelijking met enkele uren geleden.  Het ziet er nochtans heel paradijselijk uit.

 Zouden deze waarschuwingen er iets mee te maken kunnen hebben?

De laatste dag & terugreis

Onze reis nadert z'n einde.  De laatste dag trekken we het regenwoud in.  We nemen de kabelbaan naar Kurunda.  Het is de langste kabelbaan ter wereld.

Het traject verloopt in 3 delen, en in elk van de tussenstations maken we een wandelingetje door het regenwoud.

In Kurunda is er gelegenheid tot souvenir-shoppen, ijsjes eten, op jacht gaan naar krant-met-eclips-katern, wandelen door het regenwoud, bezoeken van vlindertuinen, vogeltuinen, spinnentuinen, koalatuinen,... 

In de namiddag keren we terug met de Kurunda railway.  Deze spoorlijn, die oorspronkelijk voor de mijnbouw werd aangelegd, is nu omgebouwd tot een toeristentrein.

's Avonds genieten we onder een tropische sterrenhemel van een lekker afscheidsdiner, mét eclips-bubbels (want omwille van de strenge Australische wetgeving die het nuttigen van alcohol op publieke plaatsen én voor 10u in de ochtend streng aan banden legt, moesten we onze na-elke-eclips-bubbels-traditie uitstellen).  Het is een geslaagd einde van een geslaagde reis mét een geslaagde eclips.  Wat kan een mens meer verlangen....

De volgende ochtend vatten we de lange terugreis aan.  Het begint al een beetje spannend, want de bus die ons naar de luchthaven moet brengen, is een half uur te laat.  Geen paniek, we halen onze vlucht naar Brisbane nog en we hangen 1 u45 minuten in de lucht.  In Brisbane moeten we van de domestic naar de internationale terminal.  De pendelbus laat een half uur op zich wachten, en onze overstaptijd is nogal krap.  Geen paniek, onze vlucht naar Singapore heeft 4 uur vertraging.  Uiteindelijk vertrekken we toch, en hangen 7 u en 45 minuten in de lucht.  In Singapore hadden we 4 uur tijd om de vlucht naar London te halen... maar die brachten we nu in Brisbane door.  Geen paniek, de vlucht Singapore - London wacht op ons.  We hangen 13 u en 29 minuten in de lucht.  In Londen hebben we 2 uur tijd om onze vlucht naar Brussel te halen.  We moeten van terminal wisselen, onze instapkaarten nog zien te bemachtigen, douane en security passeren....  maar geen paniek, iedereen geraakt tijdig aan boord van de vlucht naar Brussel en we hangen nog even 43 minuten in de lucht.  En na ongeveer 40 uur onderweg te zijn geweest, landen we stipt op tijd in Zaventem. 

Kunnen terugblikken op een mooie Australië-reis en een wondermooie eclips: (van boven naar onder en van links naar rechts):

Onze Australische gids Hans, reisleider Werner, Hilde (auteur van dit reisverslag), Walter (die nauwgezet de timing van alle vluchten bijhield), Geert (de fotograaf van de mooie eclipsfoto's in dit verslag), Marleen, Marc, een local, Henriette (die een prachtig Aboriginal schilderij maakte), Frits, Lucas, Greet, Frans, nog een local, Lutgard, Inneke, Ivan, William, Mieke, Robert, Wim, Veerle, Geert, weeral een local, Fernand, Jean, Rita, Ronny, Annie, Jan, Myrna, Jan, Paul, Lieve, weer een local, Wijnand, Ben, Jan, een local van een naburig eiland, Otto, Whinney, Julien (die ons vervoegde voor de eclips), met stip de schattigste local, Marc, Jaap, toch ook een schattige local, Wilhelmina en Jan (ook bij ons voor de eclips).

Dank aan allen voor het aangename gezelschap!

De foto's in dit verslag zijn van Hilde en Walter - eclipsfoto's van Geert.

Meer foto's van Walter vind je op zijn fotopagina.  Zeker leuk om te lezen: Geert Jans' reisverslag

*** einde van dit reisverslag  ****