zwarte gaten

ESO Instrument vindt dichtstbijzijnde zwarte gat

Een team van astronomen van de European Southern Observatory (ESO) en andere instituten heeft een zwart gat ontdekt dat op slechts 1000 lichtjaar van de aarde ligt.

Hubble space telescoop spoort middelzwaar zwart gat op

Gegevens van de Hubble-ruimtetelescoop hebben nieuw bewijs opgeleverd voor het bestaan van middelzware zwarte gaten. In het buitengebied van een ver sterrenstelsel is een object van deze categorie opgespoord, dat zijn bestaan heeft verraden doordat het een ster aan flarden heeft getrokken.

Drie zwarte gaten in het centrum van één en hetzelfde sterrenstelsel!

Het uitgebreid bestudeerde sterrenstelsel NGC 6240 - ongeveer 300 miljoen lichtjaar verwijderd van de aarde - werd eerder verondersteld zijn vreemde vorm te hebben gekregen in het proces waarbij twee verschillende sterrenstelsels samengevoegd zijn tot één, waardoor twee superzware zwarte gaten (één van elk sterrenstelsel) op de plaats van botsing achterbleven.

Eerste foto van een zwart gat

De Event Horizon Telescope (EHT) – een wereldwijde array van acht radiotelescopen die door internationale samenwerking tot stand is gekomen – is ontworpen om beelden te maken van een zwart gat. Via gecoördineerde persconferenties over de hele wereld hebben onderzoekers van de EHT bekendgemaakt dat ze hun doel hebben bereikt. Ze hebben het eerste directe visuele bewijs van een superzwaar zwart gat en zijn schaduw onthuld in het centrum van Messier 87.

Nakomertjes van sterren door zwarte gaten

Astronomen zijn erin geslaagd om aan te tonen waarom de grootste elliptische sterrenstelsels uit ons universum sterren blijven produceren lang nadat hun “vruchtbare” piekjaren voorbij zijn. Dankzij de hoger-resolutie beelden van de Hubble ruimtetelescoop zagen de astronomen heldere hopen van blauwe sterren. Deze worden gevormd onder invloed van straling veroorzaakt door een actief zwart gat in het centrum van deze gigantische sterrenstelsels.

Supermassieve zwarte gaten op heterdaad betrapt bij materieroof

Twee internationale teams van wetenschappers hebben onafhankelijk van elkaar twee supermassieve zwarte gaten ontdekt. Bij hun analyse van de resultaten van de ALMA-interferometer (Atacama Large Millimeter/Submillimeter Array, de grootste radiotelescoop ter wereld die de resolutie van de Hubble-ruimtetelescoop met een factor 10 overtreft), zagen ze uit het centrum van een ver afgelegen galaxie een 150 lichtjaar lange spiraalvormige materiejet wegstromen en bij een tweede waarneming betrapten ze een actief zwart gat, dat uit zijn omgeving materie wegzoog en een groot deel ervan terug de ruimte inslingerde.

De vergeten ontdekker van zwarte gaten

Zwarte gaten zijn zowat gemeengoed geworden. In de wereld van de astronomie dan wel. Weinig aandacht wordt echter nog geschonken aan de ontdekker van het concept “zwart gat”. Dat was niemand minder dan Robert Oppenheimer, als wetenschappelijke leider van het Manhattanproject, ‘vader van de atoombom’ genoemd, die tijdens het McCartyisme in de USA in opspraak kwam wegens zijn boude uitspraken en vermeende communistische sympathieën. Het was inderdaad de briljante fysicus Oppenheimer die in 1939 samen met zijn student Hartland Snyder het artikel “On Continued Gravitational Contraction” publiceerde, waarin zij in 4 bladzijden bewezen dat elke ster aanzienlijk zwaarder dan de zon na uitputting van haar nucleaire brandstof moet eindigen als zwart gat en dat zulke zwarte gaten reëel bestaande objecten in de kosmos moeten zijn.

Voordracht over Zwarte Gaten op zondagnamiddag 21 april 2013

Tijdens de Erfgoeddag is er op Urania om 14 uur een voordracht over Zwarte gaten door Urania lesgever Charles Ramsdonck. Zwarte Gaten vervormen ruimte en tijd, vandaar deze voordracht over Zwarte Gaten op de Erfgoeddag met als thema “stop de tijd”.

Voordracht over Zwarte Gaten op zondagnamiddag 21 april 2013

Voordracht over Zwarte Gaten op zondagnamiddag 21 april 2013 tijdens de Erfgoeddag

Urania open tijdens de Erfgoeddag op zondag 21 april

De Erfgoeddag van zondag 21 april 2013 heeft als thema “stop de tijd”. “Tijd” is onlosmakelijk verbonden met sterrenkunde. Sinds de mens landbouw ging bedrijven, werd het vaststellen van datum en tijd immers levensnoodzakelijk. Astronomische verschijnselen lagen aan de basis van kalenders, die typisch werden gebaseerd op de zon of de maan, of een combinatie van beide. Het tijdstip van de dag kon bij helder weer bepaald worden met zonnewijzers.

Pages